Ποια Ευρώπη;

       

Η ανάγκη μιας νέας Ευρώπης

του καθηγητή Ηλία Φιλιππίδη

1 Η αξιολόγηση του Δημοψηφίσματος.
     Η επικράτηση του ΟΧΙ και η μεγάλη υπεροχή του (61,3) έναντι του ΝΑΙ (38,7) υπήρξε μία ιστορική αντίδραση του Ελληνικού λαού και ένας κόλαφος για την πολιτική αποικιοκρατίας και στερήσεως της κ. Μέρκελ, του κ. Σόιμπλε και της κ. Λαγκάρντ. Η αντίδραση του Ελληνικού λαού ήταν μία πράξη αντιστάσεως στην ευρωπαϊκή ολιγαρχία και επικυριαρχία. Δεν περίμεναν το αποτέλεσμα για τους παρακάτω λόγους:
α. Τόσο οι ευρωπαίοι ηγέτες της ολιγαρχίας όσο και τα ελληνικά πολιτικά κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου κατατρομοκρατούσαν τον ελληνικό λαό, ότι τυχόν ΟΧΙ:
α.α. θα εκληφθεί ως βούληση εξόδου από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
α.β. θα ενισχύσει και θα δώσει το πρόσχημα στις δυνάμεις που θέλουν την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, να μας θέσουν τέτοιες απαράδεκτες απαιτήσεις, ώστε μόνοι μας να αναγκασθούμε να φύγουμε.
β. Στην Ελλάδα «δούλεψε» ένα συντονισμένο σύστημα ασύστολης προπαγάνδας των μεγαλύτερων τηλεοπτικών σταθμών υπέρ του ΝΑΙ μέχρι και το βράδυ της παραμονής των εκλογών.
γ. Όμως το βαρύ πυροβολικό του ΝΑΙ υπήρξε το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών από την Δευτέρα 29/6.
     Ήταν καθαρά ένα πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο οφειλόταν στην νομικώς αμφίβολη εναρμόνιση της τραπεζικής πολιτικής της Εύρωπ. Κεντρικής Τράπεζας με τον χρόνο λήξεως του Προγράμματος Στηρίξεως της Ελλάδας στις 30/6.
     Μα, θα σκεφθείτε, γιατί ο Τσίπρας περίμενε να φθάσει ο χρόνος καλύψεως της Ελλάδας στην λήξη του, για να αναγγείλει την διεξαγωγή Δημοψηφίσματος το Σάββατο στις 27/6. Δεν μπορούσε να διεξάγει το Δημοψήφισμα νωρίτερα;
     Η προσφυγή σε Δημοψήφισμα δεν ήταν ένα αναγκαίο πολιτικό μέτρο αλλά μία πράξη απελπισίας ( ή του ύψους ή του βάθους ), η οποία αποφασίσθηκε την τελευταία στιγμή, όταν η ελληνική αντιπροσωπεία στο Eurogroup διαπίστωσε ότι οι «Φίλοι» και «Σύμμαχοι» μας, με νέες απαιτήσεις κάθε φορά, την έσπρωχναν σε πολιτική αυτοκτονία.
     Το πολιτικό καθεστημένο της Γερμανίας ήταν τόσο σίγουρο για το ΝΑΙ, που έβαλαν τον Γερμανό «σοσιαλδημοκράτη» πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, Μ. Σουλτς, να ανακοινώσει το δικτατορικό του πρόγραμμα για την Ελλάδα: επικράτηση του ΝΑΙ, παραίτηση κυβερνήσεως Τσίπρα, σχηματισμός κυβερνήσεως τεχνοκρατών!!
    Ο Γιάννης Στουρνάρας ετοίμαζε το πρωθυπουργικό του κοστούμι…..
     Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, την Παρασκευή 3/7 ( Δύο ημέρες πριν το Δημοψήφισμα ) η «Financial Times» κυκλοφόρησαν την «είδηση», ότι επίκειται «κούρεμα » των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες άνω των 8.000 ευρώ κατά 30%....
     Όλη αυτή η ομοβροντία των απειλών και η επιστράτευση υπέρ του ΝΑΙ όλων των παλαιών φαντασμάτων της πολιτικής μας ζωής δημιούργησαν μία ατμόσφαιρα Κατοχής και πείσμωσαν τους Έλληνες, αντί να τους γονατίσουν.
     Το ποσοστό υπέρ του ΟΧΙ θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο και θα έφθανε το70%, αν τασσόταν υπέρ του ΟΧΙ και το ΚΚΕ. Κρίμα….

2. Τι θέλει η «Ευρώπη»;

     Όσοι πιστεύουν, ότι «Οι Ευρωπαίοι θέλουν το καλό μας», ότι η «Η Ελλάδα ζει από την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», ότι «τα Μνημόνια μπορεί να είναι ένα πικρό φάρμακο, αλλά είναι μονόδρομος, για να βγούμε από την κρίση», πρέπει να λάβουν υπόψιν τους δύο δεδομένα:
α. όταν λέμε σήμερα «Ευρώπη», εννοούμε ένα κυρίαρχο κέντρο αποφάσεων και αυτό είναι το Βερολίνο.
β. η ίδια η Μέρκελ ήταν αυτή που άδειασε τον Σαμαρά.
     Το 2ο Μνημόνιο ( 12/2/2012 ) εκτός από επώδυνες νέες περικοπές προέβλεπε και διαπραγματεύσεις για «μείωση του δημοσίου χρέους και την διάσωση της εθνικής οικονομίας».
     Ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε πρωθυπουργός με τις εκλογές της 17/6/2012. Η καγκελάριος Μέρκελ δύο φορές του υποσχέθηκε, ότι θα άνοιγε το θέμα της αναδιαρθρώσεως του ελληνικού χρέους, την πρώτη φορά για μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές στην Γερμανία στις 22/9/2013 και την δεύτερη φορά για μετά τις Ευρωεκλογές της 25/5/2014. Και τις δύο φορές αθέτησε την υπόσχεσή της.
     Πέρασε όλο το 2014 και η Μέρκελ άφηνε τον Σαμαρά να ψήνεται στα κάρβουνα της αναμονής. Ο Αντώνης, μη ξέροντας τι να κάνει, περιήλθε σε μία κατάσταση παραληρήματος και άρχισε να διαλαλεί, ότι «το χρέος είναι βιώσιμο»!...
     Ο εξωραϊσμός του χρέους από τον Σαμαρά υπήρξε ένα μοιραίο πλήγμα για την Ελλάδα, διότι στερούσε από την ελληνική πλευρά κάθε δικαίωμα, να ζητήσει την οποιανδήποτε διευκόλυνση και απάλλασσε την πλευρά των Δανειστών από κάθε ευθύνη ακόμη και για την ανθρωπιστική κρίση.
     Η πρώτη επιτυχία της νέας κυβερνήσεως ήταν, να αναγκάσει τον μεσολαβητή Γιουνκέρ να παραδεχθεί, ότι υπάρχει ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα, ως συνέπεια των μέτρων λιτότητας και ότι η κατάσταση θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν στον νέο κύκλο των διαπραγματεύσεων.
     Από την άλλη πλευρά όμως η Μέρκελ εμφανιζόταν ανυποχώρητη και κατηγορούσε την Ελληνική Κυβέρνηση, ότι είναι «ανεύθυνη» και ότι δεν δείχνει «ευγνωμοσύνη » για την «γενναιοδωρία» των Δανειστών και την «αλληλεγγύη» των ευρωπαϊκών λαών!...
     Παράλληλα η περιφρόνηση και η ειρωνεία που έδειχνε ο Σόιμπλε σε κάθε ευκαιρία, όχι μόνο προς την κυβέρνηση αλλά και τον Ελληνικό λαό, άγγιζαν τα όρια του μίσους η μάλλον δυσκολεύονταν να το κρύψουν.
     Στο τέλος παρέσυραν προς το μέρος τους και τον καϋμένο τον Γιουνκέρ, ο οποίος με τους θεατρινισμούς του προσπαθούσε να αποδείξει, ότι είναι ανεξάρτητος !
     Όσο για τον Πολωνό Ντόναλντ Τούσκ, πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, μόνο ως γερμανογενίτσαρο θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσουμε. 

3.    Οι δυο «Εύρώπες» και η νέα Μεγάλη Ιδέα.

   

    Ήταν φανερό, ότι το Γερμανικό καθεστημένο είχε πάρει απόφαση να μας βγάλουν από το Ευρώ, χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει, ότι θα μείωναν αντίστοιχα το χρέος μας ,αφού με τα δύο Μνημόνια μας έχουν δέσει χειροπόδαρα.
    Ο μέγας «σοσιαλδημοκράτης» Μ. Σούλτς μας απειλούσε ευθέως, ότι αν ψηφίσουμε ΟΧΙ, η συνέπεια θα είναι η έξοδος μας από το Ευρώ, οπότε η μόνη υποχρέωση των «πολιτισμένων» ευρωπαίων Εταίρων μας θα ήταν ένα πρόγραμμα «ανθρωπιστικής βοήθειας» για την Ελλάδα. Ούτε χώρα της Αφρικής να είμαστε!
     Όμως, ακόμη και αν είμαστε νομικά δέσμιοι των Μνημονίων, το ΟΧΙ των Ελλήνων φόβισε τους αδίστακτους Δανειστές. Τους αποδείξαμε ότι:
α. θεωρούμε την συμπεριφορά τους ως κήρυξη πολέμου κατά της Ελλάδας.
β. η ψυχή του Έλληνα δεν αλυσοδένεται. Η πλειοψηφία του λαού μας δεν υπέκυψε στους εκβιασμούς του Δ’ Ράιχ. Ξύπνησαν μέσα μας ανακλαστικά του 1940-41.
γ. ακόμη και με κλειστές τις Τράπεζες, ακόμη και με τον κίνδυνο κουρέματος των καταθέσεων, τους δώσαμε την άδεια να ερμηνεύσουν το ΟΧΙ μας ακόμη και ως πρόθεση εξόδου από το Ευρώ, ακόμη και από ΑΥΤΗ την «Εύρώπη»!
     Δεν είναι ΑΥΤΗ η Εύρώπη ,που οραματίσθηκαν και θεμελίωσαν οι Πατέρες της, Ζαν Μονέ, Ρομπέρ Σουμάν, Αλτσίντε ντε Γκάσπερι, Κόνρατ Αντενάουερ.
     Το ευρώ ως κοινό νόμισμα έχει αποτύχει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως προαύλιο της Γερμανίας και ως συνέταιρος της διεθνούς κερδοσκοπίας έχει αποτύχει.
    Χρειαζόμαστε μία ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ των λαών, των αξιών, της διαφανούς και ορθολογικής οργανώσεως, της αναπτύξεως.
     Αυτή η Νέα Ευρώπη θα πρέπει να οικοδομηθεί αυτή την φορά με την δημιουργική συμμετοχή της Ελλάδας. Η ΕΛΛΑΔΑ, παρά τα χάλια μας, είναι ακόμη και σήμερα, η μόνη πνευματική δύναμη που μπορεί να αναγεννήσει την Ευρώπη.
     Ο Μανώλης Γλέζος με τις συγκλονιστικές παρεμβάσεις του στο Ευρωκοινοβούλιο έδωσε το σύνθημα. Είθε στο όραμα μιάς Νέας Ευρώπης να βρούμε οι Έλληνες το ενωτικό μας στοιχείο και μία νέα ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ, που τόσο έχουμε ανάγκη.

ΥΓ. Μπορεί τελικά να δεχθούμε ένα τρίτο Μνημόνιο με όρους εξίσου επαχθείς. Εχουμε μπει σε ένα πόλεμο, που θα διαρκέσει οπωσδήποτε 50 χρόνια. Το Δημοψήφισμα έχει περισσότερο διαχρονική σημασία. Εν τω μεταξύ ελπίζουμε να συγκροτηθεί το μέτωπο του Νότου με επικεφαλής την Γαλλία.