Οι αλεξιπτωτιστές του Heinz Richter ζητούν εκδίκηση !

Η Ευρώπη από ήπειρος πολιτισμού έχει καταντήσει θέατρο γενικευμένου πολέμου.

του Ηλία Φιλιππίδη καθηγητού κοινωνιολογίας

1. Η Γερμανία αντεπιτίθεται

     Στα «ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΕΑ » (Απρ.-Μάιος 2012) είχαμε δημοσιεύσει άρθρο μας με τίτλο «Η Μάχη της Κρήτης συνεχίζεται – Η απάντηση του Ηλία Φιλιππίδη στον Heinz Richter».
     Ήταν η πρώτη επιστημονική απάντηση στο βιβλίο προπαγάνδας «Η μάχη της Κρήτης » (Γκοβόστης 2011) του Γερμανού ιστορικού Heinz Richter.
     Η ανάλυσή μας κατέληγε στο συμπέρασμα, ότι πρόκειται για ένα βιβλίο:
· αντιεπιστημονικό σε προκλητικό βαθμό
· γραμμένο με περισσή αλαζονεία
· ένα βιβλίο σκοπιμότητας, ακόμη και εμπάθειας κατά των Κρητικών.
     Ο σκοπός του βιβλίου είναι η απαξίωση της αντιστάσεως ιδιαιτέρως του άμαχου πληθυσμού της Κρήτης και η αποκατάσταση του ηθικού κύρους και του πολεμικού ήθους των Γερμανών αλεξιπτωτιστών!
     Ο Ρίχτερ με απίστευτο θράσος φτάνει στο σημείο να «ξεπλένει» τον Χίτλερ και τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, υποστηρίζοντας ότι η Βέρμαχτ πολεμούσε κατά τρόπο «ιπποτικό», «δίκαιο», «καθαρό» και «έντιμο» μέχρι που έφτασε στην Κρήτη, οπότε ο πόλεμος μετετράπη σε «βρώμικο»!
     Αιτία της εξαχρειώσεως του πολέμου ήταν η συμπεριφορά των Κρητικών αμάχων, επειδή κατά τον Ρίχτερ βρέθηκαν μερικά σώματα αλεξιπτωτιστών κακοποιημένα.
     Αυτή η «κτηνώδης» αντίσταση των κρητικών έδωσε το δικαίωμα στους ηθικούς ιππότες του Χίτλερ να προβούν σε άγρια αντίποινα, τα οπαία όμως ο Ρίχτερ τα θεωρεί απολύτως δικαιολογημένα, επειδή, όπως ισχυρίζεται, καλύπτονται από το δίκαιο του πολέμου!!!
     Το βιβλίο του Ρίχτερ δεν εξυπηρετεί ούτε την επιστήμη ούτε την συμφιλίωση των λαών. Εξυπηρετεί μόνο την κυρίαρχη νεοναζιστική αντίληψη των σημερινών Γερμανών και το πνεύμα της απόλυτης στρατοκρατίας. Γιαυτό και ο πρωτότυπος τίτλος του βιβλίου αναφέρεται στην «κατάκτηση» (Eroberung) της Κρήτης.
     Ο Ρίχτερ θέλει να πάρει εκδίκηση στο όνομα των γερμανών Αλεξιπτωτιστών για την εξουδετέρωση αυτού του σύγχρονου όπλου. Ο Χίτλερ υπολόγιζε, ότι θα καθυστερούσε μόνο 2-3 ημέρες, για να καταλάβει την Κρήτη με ελάχιστες απώλειες, ότι ο τοπικός πληθυσμός δεν θα αντιστέκετο και ότι έτσι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το Σώμα των Αλεξιπτωτιστών και για τα δυο επόμενα άλματα, που θα ήταν η κατάληψη της Κύπρου και τελικά της Διώρυγας του Σουέζ.
     Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι η Μάχη της Κρήτης υπήρξε κατ’ ουσίαν η πρώτη ήττα του Χίτλερ, διότι του αφαίρεσε την πρωτοβουλία του πόλεμου και του ανέτρεψε τα σχέδια.
     Αν ο Χίτλερ ήξερε τις συνέπειες και την καθυστέρηση των 12 ημερών, δεν θα αποτολμούσε την επιχείρηση “Merkur” για την κατάληψη της Κρήτης.
     Γενικά ο Ρίχτερ θέλει να εκδικηθεί την Ελλάδα, διότι το συνολικό χρονικό διάστημα (67 ημέρες) που χρειάστηκε για να καταλάβει την Ελλάδα, τον ανάγκασαν να καθυστερήσει την επιχείρηση «Barbarossa» (κατά της Ρωσίας ) μέχρι τις 22 Ιουνίου 1941, ενώ θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει από τις 15 Μαΐου.
     Ο Ρίχτερ χύνει κυριολεκτικά δηλητήριο, όταν πιάνει στο στόμα του ακόμη και την αρχαία Ελλάδα: «Δεν είναι μόνο η αρχαία Ελλάδα που έχει τους μύθους της, τους έχει και η σύγχρονη» (Συνέντευξη στην «Καθημερινή», 5-12-15), για να καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι ο σύγχρονος ελληνικός μύθος βρίσκεται στην πεποίθηση των Ελλήνων, ότι η αντίσταση τους κατά του Χίτλερ καθυστέρησε την επίθεση στην Ρωσία, με αποτέλεσμα να τον προλάβει ο ρωσικός χειμώνας.
     Ο Ρίχτερ τυφλωμένος από την σκοπιμότητα της απαξιώσεως της συμβολής της Ελλάδος στην νίκη των Συμμάχων, αρνείται την απλή λογική του πολέμου, η οποία λέει, ότι ο επιτιθέμενος πρέπει να διαθέτει εφεδρείες ανδρών, υλικού και χρόνου. Ο Χίτλερ είχε εξαντλήσει τα περιθώρια χρόνου προκαταβολικά.

2. Η αποκαλυπτική συνέντευξη του Ρίχτερ στον Αλέξη Παπαχελα

     Στην εκπομπή «ΙΣΤΟΡΙΕΣ» (ΣΚΑΙ 16-2-16) ο γνωστός δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς πήρε συνέντευξη από τον Ρίχτερ στην Γερμανία σχετικά με το βιβλίο του και την δίκη που γινόταν στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου μετά την μήνυση που κατατέθηκε εναντίον του για άρνηση των γερμανικών εγκλημάτων πόλεμου στην Κρήτη.
     Μπορούσε να καταγράφουμε το σχήμα άμυνας και επιθέσεως του Ρίχτερ με τα ακόλουθη σημεία:
α. εξηγεί ότι το επίμαχο βιβλίο του αναφέρεται αποκλειστικά στα γεγονότα που αφορούν την Μάχη της Κρήτης και όχι γενικά στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής της νήσου.
Αυτό εξηγείται από την σκοπιμότητα του να περιορίσει, όσο γίνεται περισσότερο, τις ωμότητες των γερμανικών αντιποίνων περιορίζοντας στο ελάχιστο τον επίδικο χρόνο τελέσεως.
β. Διατείνεται ότι έγραψε ένα βιβλίο καθαρά στρατιωτικό και γιαυτό δεν ανεζήτησε μαρτυρίες επιζώντων.
γ. Προσδιορίζει ο ίδιος τα καθήκοντα του ιστορικού και διασαφηνίζει, ότι ο ιστορικός πρέπει να βλέπει μόνο τα γεγονότα και να μην επηρεάζεται ούτε από συναίσθημα ούτε από την ηθική.
Ως γεγονότα θεωρεί μόνο τις στρατιωτικές ενέργειες άλλα και την νομική τους κάλυψη.
δ.Ισχυρίζεται ότι οι Έλληνες αντέδρασαν στο βιβλίο του για δυο λόγους:
δ.α. επειδή καταρρίπτει δυο μεγάλου ελληνικούς εθνικούς μύθους: την καθυστέρηση της επιθέσεως του Χίτλερ στην Ρωσία και την αυθόρμητη λαϊκή αντίσταση των Κρητικών (εκτός των μονάδων του τακτικού Στρατού) με τον μεγάλο ηρωισμό και την αυτοθυσία!
δ.β. θεωρεί τον εαυτό του ως θύμα της ελληνικής κρίσεως (και όχι τους Ελληνες ως θύματα της Μέρκελ),«επειδή οι Έλληνες δεν μπορούν να δικάσουν την Μέρκελ και τον Σόυμπλε, δικάζουν εμένα».
ε. Βασικό επιχείρημα της υπερασπιστικής του γραμμής είναι το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και της επιστημονικές έρευνας.
     Όμως η ελληνικές ενστάσεις στις θέσεις του Ρίχτερ είναι καταλυτικές :
α.Ο Ρίχτερ επαναλαμβάνει τα επιχειρήματα των εγκληματιών πολέμου τόσο στην Δίκη της Νυρεμβέργης όσο και στις άλλες δίκες που ακολούθησαν. Τα επιχειρήματα τους ήταν δύο:
α.α. Τον πόλεμο έκαναν οι στρατιωτικοί για την πατρίδα τους και όχι για τον Χίτλερ. Οι στρατιωτικοί δεν ευθύνονται για τον Ναζισμό και τα εγκλήματα του. Γιαυτό επίτηδες ο Ρίχτερ δεν αναφέρει ούτε μία φορά την λέξη ναζισμός.
α.β. Οι στρατιωτικοί εκτελούν εντολές και την ευθύνη την έχει αυτός που δίνει την εντολή και όχι αυτός που την εκτελεί .Η υπακοή και η πολεμική ανδρεία χωρίς συναισθηματισμούς είναι θέματα τιμής για τον στρατιωτικό και όχι εγκλήματα. Ο στρατιωτικός δεν κάνει διάκριση μεταξύ αμυντικού και επιθετικού πολέμου.
     Ο Ρίχτερ διευκρινίζει ότι δεν τίθεται θέμα δικαιοσύνης και ηθικής για ένα πόλεμο.
Ο κάθε πόλεμος είναι δίκαιος και άψογος («καθαρός»), όταν διεξάγεται μέσα στο πλαίσιο του ισχύοντος δικαίου του πολέμου (Σύμβαση της Χάγης του 1897).
     Ο Ρίχτερ επιμένει με έμφαση και με ύφος θυμωμένο: «Ακόμη και ο πόλεμος έχει κανόνες, τους οποίους οι Κρητικοί δεν σεβάστηκαν και γιαυτό τα αντίποινα των Γερμανών νομικώς θεωρούνται απολύτως δικαιολογημένα. Μπορεί συναισθηματικά να απορρίπτω τα αντίποινα αλλά νομικώς είναι καλυμμένα»!…….
     Όμως ο καθηγητής πολιτικών επιστημών του Παν/μιου Κρήτης Δημ. Ξενάκης ,ο οποίος αντιτάχθηκε στην απονομή του τίτλου του επιτίμου διδάκτορος στον Ρίχτερ, αρνείται ότι η Σύμβαση της Χάγης επιτρέπει τα ομαδικά αντίποινα και επιρρίπτει στον Ρίχτερ επιλεκτική επιχειρηματολογία.
     Γεγονός πάντως είναι, ότι το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης (1945) καθιέρωσε ένα νέο δίκαιο, βασισμένο στα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι στο δίκαιο του πολέμου ,όποιο και αν είναι αυτό, πόσο μάλλον αυτό που είχαν συντάξει οι στρατοκράτες στο τέλος του 19ου αιώνα.
     Επομένως οι στρατιωτικοί κρίνονται γι’ ό,τι πράττουν και δεν καλύπτονται πλέον πίσω από τις εντολές των ανωτέρων τους.
     Πολύ σωστά ο Στρατηγός Μανούσος Παραγιουδάκης, Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, χαρακτήρισε τον Ρίχτερ ως «συνήγορο των Ναζί».
Το βέβαιο είναι, κατά την γνώμη μας ,ότι, αν ο Ρίχτερ δικαζόταν από εβραίους δικαστές ή έστω αμερικανούς, θα ήταν σήμερα στην φυλακή.
β. Η δεύτερη ένσταση άφορά τον ρόλο της ιστορίας
     Ο Ρίχτερ διατείνεται ότι εξιστορεί γεγονότα χωρίς να επηρεάζεται από συναισθήματα και ηθικές αξιολογήσεις. Στην πραγματικότητα κάνει ακριβώς το αντίθετο και μάλιστα με προκλητικότητα.
     Στο στρατιωτικό επίπεδο απέδειξε, ότι αυτό που τον ενδιέφερε ήταν η νομική απαλλαγή των στρατιωτών της Βέρμαχτ από κάθε ευθύνη για τα αντίποινα.
     Από ιστορικής πλευράς αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να εξάρει τις ικανότητες των γερμανών αξιωματικών, να υποτιμήσει τους Έλληνες και τους Άγγλους αξιωματικούς, να απαξιώσει τους Κρήτες αγωνιστές και να κερδίσει την συμπάθεια του αναγνώστη για τους γενναίους και ανιδιοτελείς Αλεξιπτωτιστές!!!!!!!
     Χαρακτηρίζει τους Κρητικούς ως «αγρίους» και ότι διέπραξαν «κτηνωδίες» σε βάρος των Αλεξιπτωτιστών, επειδή βρέθηκαν μερικά πώματα κακοποιημένα. Παρ’ όλα αυτά καταλήγει στο αντιφατικό συμπέρασμα, ότι η αντίσταση των Κρητικών δεν ήταν ούτε αυθόρμητη ούτε γενική αλλά είχε προετοιμασθεί από άγγλου πράκτορες. Ο Ρίχτερ καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι «χωρίς την πίεση του Τσόρτσιλ η Κρήτη…. θα είχε περιέλθει αμαχητί υπό γερμανικό έλεγχο».
     Όμως, όπως αποδεικνύω στο βιβλίο μου «Κρήτη 1941- Η «παράδοσή » της από τον Τσόρτσιλ στον Χίτλερ» (Εκδ. Ιωλκός), ο Τσόρτσιλ έστειλε τις Συμμαχικές δυνάμεις στην Κρήτη, για να αποκλείσει το ενδεχόμενο νίκης των Ελλήνων και να διευκολύνει την «νίκη» των Γερμανών. Ο Τσόρτσιλ είχε να αντιμετωπίσει δύο εχθρούς : μια ελεύθερη Ελλάδα και τούς Γερμανούς. Προτίμησε το μη χείρον βέλτιστον…..
     Η αποθέωση της απροκάλυπτης σκοπιμότητας του Ρίχτερ βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου, όπου μας καλεί να αναγνωρίσουμε την γενναιότητα, τον ενθουσιασμό, τον ιδεαλισμό (!!!!) και την αθωότητα αυτών των νέων που ήλθαν από μακρυά στην Κρήτη να ριψοκινδυνεύσουν την ζωή τους για την πατρίδα τους !!!!
     Ο καλυμμένος νεοναζισμός σε όλο του το μεγαλείο!!!
     Έμμεση αναγνώριση του υπερβάλλοντα ζήλου του Ρίχτερ για την αποκατάσταση του κύρους της Ναζιστικής μηχανής του θανάτου είναι η δήλωσή του στον Παπαχελά, ότι η λέξη «αναγνώριση» που χρησιμοποίησε για τους Αλεξιπτωτιστές ηταν λάθος και είναι πρόθυμος να την διορθώσει. Εννοούσε ότι ζητούσε απλώς την κατανόηση μας, όχι την αναγνώριση…..

3. Επίλογος

     Την πλέον σαφή απόδειξη της προθέσεως αναθεωρητισμού (παραχαράξεως) της ιστορίας της Γερμανικής επιθέσεως κατά της Ελλάδας αποτελεί το τελευταίο μέρος της συνεντεύξεως.
Παπαχελάς: «Σας κατηγορούν ότι με το βιβλίο σας θελήσατε να υπονομεύσετε την απαίτηση της Ελλάδος για την καταβολή πολεμικών αποζημειώσεων. Ρίχτερ: (με έμφαση) Πως μπορείς να υπομονεύσεις κάτι το όποιο είναι ανύπαρκτο;
Στην συνέχεια ο Ρίχτερ επιμένει, ότι « η υπόθεση των αποζημιώσεων έχει κλείσει» και ότι «αυτό το ήξεραν όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί...»
     Ο Ρίχτερ κατέληξε, ότι ετοιμάζει νέο βιβλία για να καταρρίψει τον τελευταίο ελληνικό μύθο των Γερμανικών υποχρεώσεων απέναντι στην Ελλάδα.
     Το τελικό συμπέρασμα είναι, ότι η Γερμανία επεκτείνει τον πόλεμο κατά της Ελλάδας σε όλα τα μέτωπα και ότι ο Ρίχτερ εκτελεί διατεταγμένη αποστολή.
Το ερώτημα είναι: υπάρχουν σήμερα Κρητικοί για μια νέα αντίσταση;
filippidis103@yahoo.gr