του καθηγητή Δρ. Ηλία Φιλιππίδη
Αγαπητοί συναγωνιστές και φίλοι,
Καλή χρονιά!
Επειδή μπαίνουμε σε μία πολύ κρίσιμη χρονιά για την πατρίδα μας, αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω έναν απολογισμό της ζωής μου, να σκεφθώ, εάν έχει νόημα αυτό που κάνω, εάν μπορεί να προκύψει κάτι χειροπιαστό και εάν θα έχει συνέχεια. Επειδή επίσης πολλοί συναγωνιστές και φίλοι με ρωτούν, γιατί δεν εμφανίζομαι πλέον στις δικές τους εκδηλώσεις, γιατί εξαφανίζομαι κατά διαστήματα, σκέφθηκα να γράψω αυτή την ανοικτή επιστολή και να περιγράψω,πώς σκέπτομαι και το τι κάνω αυτή την περίοδο.
· την διάπλαση της συνειδήσεώς μου από την γενική παιδεία (εκπαίδευση και πολιτισμός) της δεκαετίας του 60, μάλλον 1955-65, που ήταν η Χρυσή δεκαετία της μεταπολεμικής Ελλάδας. Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που έζησα αυτήν την μοναδική εποχή με έναν αστερισμό ανθρώπων του πνεύματος παγκοσμίου ακτινοβολίας. Σε αυτή την Δεκαετία οφείλω αυτό που είμαι και αυτή την Δεκαετία θέλω να ξαναζήσω. Όμως η ιστορία μου λέει: την πρώτη φορά σας χάρισα αυτή την εμπειρία. Τώρα, όποιος θέλει να την ξαναζήσει, θα πρέπει να υποφέρει και να παλέψει, τουλάχιστον όσο υπέφεραν και πάλεψαν αυτοί που την δημιούργησαν…….
· την επιστήμη μου, την κοινωνιολογία και τις διεθνείς μου εμπειρίες, που μου έδωσαν την δυνατότητα να εντάξω το ελληνικό πρόβλημα στο ευρωπαϊκό και το διεθνές πλαίσιο.
· oι δύο αυτοί παράγοντες με βοήθησαν σε ανύποπτο χρόνο να δημιουργήσω τον όρο και την θεωρία της ΕΛΛΗΝΟΛΟΓΙΑΣ (1994), την οποία θέλω να ολοκληρώσω και ως επιστήμη.
Ιστολόγιο <ελληνολογία.gr >
Όμως φορτωθήκαμε και τρία βαρίδια, που είναι μεν συλλογικά αλλά βαρύνουν και μάλιστα επιδεινώνουν την προσωπική ζωή του καθενός μας:
· την πολιτική ζούγκλα της δεκαετίας του 80. Η πολιτική κατάσταση τότε πρόταξε την «Εθνική συμφιλίωση» ως ιδεολογικό προπέτασμα, πίσω από το οποίο μεθοδεύτηκε ένας νέος λυσσώδης εμφύλιος πόλεμος, για να μπει στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» πρώτα το ΚΚΕ και μετά η Ν.Δ., ενώ ο νέος νικητής (ΠΑΣΟΚ) θα απολάμβανε την εξουσία όχι μόνο πολιτικά αλλά και «οικονομικά» ως ένα οργιώδες πάρτι λεηλασίας του δημόσιου πλούτου της χώρας για προσωπικό πλουτισμό της νομενκλατούρας του Σουλτάνου του «Σοσιαλισμού», του «Αντρέα».
· Η κατάρρευση του Διπολισμού (παρόλο που δεν ήταν αναγκαία συνέπεια της καταρρεύσεως του Υπαρκτού Σοσιαλισμού), η επέλαση της παγκοσμιοποιήσεως και η αποχαλίνωση του καπιταλισμού.
· Η διάβρωση της ΕΕ από τα λόμπι του καπιταλισμού και της τραπεζοκρατίας συν την γερμανοποίησή της.
Οι τρείς αυτοί παράγοντες, διαμόρφωσαν στην πατρίδα μας ένα τοξικό ιδεολογικό νέφος με κύρια χαρακτηριστικά ,τον ατομισμό, τον καταναλωτισμό, την ιδιοτέλεια, την διαφθορά, τον νεοραγιαδισμό, τον εθνομηδενισμό και την υποτέλεια.
Η παρακμή του πολιτικού μας συστήματος και το ρεύμα της γενικευμένης υλοφροσύνης διέβρωσαν το παραδοσιακό αξιακό μας σύστημα χωρίς να βάλουν τίποτε το καλύτερο στην θέση του.
Οι συνέπειες είναι τραγικές. Εκτός από την οικονομική κρίση, έχουμε καταντήσει σήμερα να είμαστε ένας λαός σκορποχώρι σε κατάσταση πνευματικής και ψυχολογικής παραλύσεως.
· Δεν υπάρχει συναίνεση για την ύπαρξη μιας συλλογικής ταυτότητας. Αποτελούμε μία συλλογικότητα και ποιά είναι αυτή;
· Δεν υπάρχει ένα όραμα για το μέλλον. Ποιό θέλουμε να είναι το μέλλον της Ελλάδας; Θέλουμε να υπάρχει Ελλάδα και Ελληνισμός το 2100 ή και παραπέρα; Ενας λαός, που δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον του, δεν θα αξιωθεί να το ζήσει.
Το αξιακό μας κενό μας βρήκε απροετοίμαστους μπροστά στο τεράστιο προσφυγικό –μεταναστευτικό πρόβλημα. Η στάση μας διαμορφώθηκε από τρεις παράγοντες:
α. αντί μιάς στρατηγικής βάθους αντιδράσαμε με ένα βραχυπρόθεσμο και ρηχό συναισθηματισμό. Είδαμε μόνο την ανθρωπιστική πλευρά του θέματος αλλά επιπλέον θέλαμε να επιβάλλουμε σε όλους του Ευρωπαίους:
- να αποδεχθούν τους πρόσφυγες- μετανάστες ως ένα αναπόφευκτο γεγονός, το οποίο μόνο με την υποδοχή τους μπορεί να αντιμετωπισθεί. Το μόνο πρόβλημα θα είναι η ποσόστωση. – να αποδεχθούν, ότι ο ανθρωπισμός δεν περιορίζεται αριθμητικά . Όσοι πρόσφυγες – μετανάστες έλθουν στην Ευρώπη, είναι ευπρόσδεκτοι .
Έτσι διαμορφώθηκε ένας επιπόλαιος ελληνικός ιδεολογικός ανθρωπισμός, ο οποίος πέρασε ως μήνυμα όχι μόνο στους κινδυνεύοντες Σύρους αλλά σε κάθε Αφγανό, Πακιστανό, ακόμη και Αφρικανό που θέλει να έλθει να εγκατασταθεί στην Ευρώπη.
β. λειτούργησε και στην περίπτωση αυτή η γνωστή και μη εξαιρετέα ελληνική κουτοπονηριά. Δηλ. θέλουμε εμείς να λειτουργούμε ως οι καλοί και ανθρωπιστές τροχονόμοι και να διεκδικήσουμε μάλιστα βραβείο Νόμπελ, χωρίς να λογαριάσουμε τον «ξενοδόχο», δηλ. τις ευρωπαϊκές χώρες, αν τους θέλουν.
Αν η Γερμανία τους ήθελε - τώρα θέλει να μας γυρίσει πίσω όσους δεν απορρόφησε η βιομηχανία της- θα έπρεπε να την υποχρεώσουμε να μας καταβάλλει το κόστος της διελεύσεως τους από την Ελλάδα ή να τους παραλαμβάνει κατευθείαν από την Τουρκία και όχι να λέει ο πρωθυπουργός μας, ότι «Δεν ζητάμε χρήματα, για να κάνουμε αυτό που θεωρούμε καθήκον μας»!
γ. λειτούργησε και μία δεύτερη κουτοπόνηρη σκέψη: να δεχόμαστε χωρίς καμμία αντίδραση, όσους ξένους και αν έλθουν αλλά ως αντάλλαγμα για το κόστος παραμονής τους να ζητήσουμε από τους «θεσμούς» την χαλάρωση των όρων εξυπηρετήσεως του χρέους! Οι «έντιμοι» Ευρωπαίοι μας επέστρεψαν το αίτημα μας με την μομφή , ότι αυτό είναι προϊόν του γνωστού λεβαντίνικου παζαριού, που μας απογυμνώνει από κάθε ηθικό πλεονέκτημα…...
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι:
α. το πολιτικό μας σύστημα έχει διαγράψει το μέλλον του λαού μας από τον κατάλογο των υποχρεώσεων του. Αρκείται μόνο στο παρόν .
Προβλήματα, όπως η εξαφάνιση του Ελληνισμού σε 100 χρόνια λόγω της δημογραφικής μας καταρρεύσεως και ο κίνδυνος του εξισλαμισμού της χώρας μας αποτελούν θέματα εκτός της πολιτικής σφαίρας!...
β. ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού μας συστήματος έχει αποδεχθεί ως αναπότρεπτο εξελικτικό γεγονός την σταδιακή αντικατάσταση των Ελλήνων από αλλοδαπούς , έστω και μουσουλμάνους , οι οποίοι μάλιστα θα λύσουν τόσο το δημογραφικό όσο και το ασφαλιστικό μας πρόβλημα!
Τι το κοινό θα έχουμε πλέον εμείς με τους μελλοντικούς κατοίκους της Ελλάδας; Είμαστε τελικά ένας λαός , ο οποίος αποδέχεται μοιρολατρικά το τέλος του.
α. αυτούς, που έχουν αποδεχθεί τις όποιες εξελίξεις , όπως παρακολουθούν το μετεωρολογικό δελτίο.
β. αυτούς που ανησυχούν ,αλλά θεωρούν ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό, άρα η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους πολιτικούς και τα κόμματα. Μια μερίδα των ανησυχούντων καταφεύγει σε ακραία κόμματα ως αντίδραση διαμαρτυρίας.
γ. αυτούς που αποτελούν μειοψηφία σε όλη την Ελλάδα και σε όλα τα κόμματα. Θα ήθελαν να «κάνουν κάτι» αλλά δεν ξέρουν τι και πώς.
δ. αυτούς που έχουν να κάνουν εναλλακτικές προτάσεις αλλά χωρίζονται σε δυο κατηγορίες:
δ.α. αυτούς που συνδέουν την πρόταση τους με την είσοδο τους στην Βουλή και
δ.β. αυτούς (ελάχιστοι βέβαια), οι οποίοι κάνουν προτάσεις αλλά απευθύνονται στο λαό και δεν θέλουν να περάσουν ούτε από την πλατεία Συντάγματος. Αλλά και αυτοί χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
δ.β.α. αυτούς που απευθύνονται σε ολόκληρο τον λαό και
δ.β.β. αυτούς που απευθύνονται στις όποιες τοπικές κοινωνίες.
Σε αυτή την τελευταία κατηγορία ανήκει και η προσπάθεια μου για την ενεργοποίηση τοπικών κοινωνιών.
Σε αυτό το πλαίσιο πρότεινα και οργάνωσα σε συνεργασία με ορισμένους Καλαμωτούσιους το ΛΑΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΛΑΜΩΤΗΣ (ΛΑΠΚΑ) στα Μαστιχοχώρια της Χίου.
Στον Νομό Χανίων ξεκίνησα πιο ήπια. Πρότεινα και σε συνεργασία με ενδιαφερομένους πολίτες (έπειτα από μία σειρά ομιλιών μου για τον Ελληνισμό, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον), ιδρύσαμε άτυπες ΕΣΤΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ στα Χανιά, στην Κίσαμο και την Παλαιόχωρα.
Ο σκοπός είναι να βρεθούμε και να οργανωθούμε, όσοι αισθανόμαστε Έλληνες σ’αυτόν τον μοναδικό τόπο. Δεν πρέπει να τον αφήσουμε να χαθεί.
Θα με ενδιέφερε πολύ η όποια γνώμη σας. Δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθεί ο Ελληνισμός από το λίκνο του, έπειτα από μία υψιπετή διαδρομή τουλάχιστον 5.000 ετών!....
Πειραιάς, 15 Ιανουαρίου 2017
Με φιλικούς χαιρετισμούς
ΗΛΙΑΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών. Δρ. Γενικής κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Βόννης. Δίδαξε και ως τακτικός καθηγητής σε διάφορες πανεπιστημιακές και άλλες σχολές. Η πλουσιότερη δράση του ήταν στο εξωτερικό, όπου συμμετείχε σε πάνω από 80 διεθνή συνέδρια και συνεδριάσεις διεθνών οργανισμών, κυρίως για τον διάλογο Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης. Από το 1991 έως το 2015 εκλεγόταν μέλος του Προεδρείου της Διεθνούς επιστημονικής ενώσεως παγκοσμίου οικονομίας και πολιτικής, με έδρα το Βερολίνο. Στο διάστημα 1988 – 1991 είχε την ιδιότητα του εμπειρογνώμονα για θέματα ερευνών ειρήνης του τομέα Ανατολικής Ευρώπης της Υπογραμματείας Αφοπλισμού του ΟΗΕ.
Επικοινωνία: filippidis103@yahoo.gr
Αγαπητοί συναγωνιστές και φίλοι,
Καλή χρονιά!
Επειδή μπαίνουμε σε μία πολύ κρίσιμη χρονιά για την πατρίδα μας, αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω έναν απολογισμό της ζωής μου, να σκεφθώ, εάν έχει νόημα αυτό που κάνω, εάν μπορεί να προκύψει κάτι χειροπιαστό και εάν θα έχει συνέχεια. Επειδή επίσης πολλοί συναγωνιστές και φίλοι με ρωτούν, γιατί δεν εμφανίζομαι πλέον στις δικές τους εκδηλώσεις, γιατί εξαφανίζομαι κατά διαστήματα, σκέφθηκα να γράψω αυτή την ανοικτή επιστολή και να περιγράψω,πώς σκέπτομαι και το τι κάνω αυτή την περίοδο.
1. Διαπιστώσεις
Ως Έλληνας και επιστήμονας μπήκα στον 21ον αιώνα με τρία εφόδια:· την διάπλαση της συνειδήσεώς μου από την γενική παιδεία (εκπαίδευση και πολιτισμός) της δεκαετίας του 60, μάλλον 1955-65, που ήταν η Χρυσή δεκαετία της μεταπολεμικής Ελλάδας. Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που έζησα αυτήν την μοναδική εποχή με έναν αστερισμό ανθρώπων του πνεύματος παγκοσμίου ακτινοβολίας. Σε αυτή την Δεκαετία οφείλω αυτό που είμαι και αυτή την Δεκαετία θέλω να ξαναζήσω. Όμως η ιστορία μου λέει: την πρώτη φορά σας χάρισα αυτή την εμπειρία. Τώρα, όποιος θέλει να την ξαναζήσει, θα πρέπει να υποφέρει και να παλέψει, τουλάχιστον όσο υπέφεραν και πάλεψαν αυτοί που την δημιούργησαν…….
· την επιστήμη μου, την κοινωνιολογία και τις διεθνείς μου εμπειρίες, που μου έδωσαν την δυνατότητα να εντάξω το ελληνικό πρόβλημα στο ευρωπαϊκό και το διεθνές πλαίσιο.
· oι δύο αυτοί παράγοντες με βοήθησαν σε ανύποπτο χρόνο να δημιουργήσω τον όρο και την θεωρία της ΕΛΛΗΝΟΛΟΓΙΑΣ (1994), την οποία θέλω να ολοκληρώσω και ως επιστήμη.
Ιστολόγιο <ελληνολογία.gr >
Όμως φορτωθήκαμε και τρία βαρίδια, που είναι μεν συλλογικά αλλά βαρύνουν και μάλιστα επιδεινώνουν την προσωπική ζωή του καθενός μας:
· την πολιτική ζούγκλα της δεκαετίας του 80. Η πολιτική κατάσταση τότε πρόταξε την «Εθνική συμφιλίωση» ως ιδεολογικό προπέτασμα, πίσω από το οποίο μεθοδεύτηκε ένας νέος λυσσώδης εμφύλιος πόλεμος, για να μπει στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» πρώτα το ΚΚΕ και μετά η Ν.Δ., ενώ ο νέος νικητής (ΠΑΣΟΚ) θα απολάμβανε την εξουσία όχι μόνο πολιτικά αλλά και «οικονομικά» ως ένα οργιώδες πάρτι λεηλασίας του δημόσιου πλούτου της χώρας για προσωπικό πλουτισμό της νομενκλατούρας του Σουλτάνου του «Σοσιαλισμού», του «Αντρέα».
· Η κατάρρευση του Διπολισμού (παρόλο που δεν ήταν αναγκαία συνέπεια της καταρρεύσεως του Υπαρκτού Σοσιαλισμού), η επέλαση της παγκοσμιοποιήσεως και η αποχαλίνωση του καπιταλισμού.
· Η διάβρωση της ΕΕ από τα λόμπι του καπιταλισμού και της τραπεζοκρατίας συν την γερμανοποίησή της.
Οι τρείς αυτοί παράγοντες, διαμόρφωσαν στην πατρίδα μας ένα τοξικό ιδεολογικό νέφος με κύρια χαρακτηριστικά ,τον ατομισμό, τον καταναλωτισμό, την ιδιοτέλεια, την διαφθορά, τον νεοραγιαδισμό, τον εθνομηδενισμό και την υποτέλεια.
Η παρακμή του πολιτικού μας συστήματος και το ρεύμα της γενικευμένης υλοφροσύνης διέβρωσαν το παραδοσιακό αξιακό μας σύστημα χωρίς να βάλουν τίποτε το καλύτερο στην θέση του.
Οι συνέπειες είναι τραγικές. Εκτός από την οικονομική κρίση, έχουμε καταντήσει σήμερα να είμαστε ένας λαός σκορποχώρι σε κατάσταση πνευματικής και ψυχολογικής παραλύσεως.
· Δεν υπάρχει συναίνεση για την ύπαρξη μιας συλλογικής ταυτότητας. Αποτελούμε μία συλλογικότητα και ποιά είναι αυτή;
· Δεν υπάρχει ένα όραμα για το μέλλον. Ποιό θέλουμε να είναι το μέλλον της Ελλάδας; Θέλουμε να υπάρχει Ελλάδα και Ελληνισμός το 2100 ή και παραπέρα; Ενας λαός, που δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον του, δεν θα αξιωθεί να το ζήσει.
Το αξιακό μας κενό μας βρήκε απροετοίμαστους μπροστά στο τεράστιο προσφυγικό –μεταναστευτικό πρόβλημα. Η στάση μας διαμορφώθηκε από τρεις παράγοντες:
α. αντί μιάς στρατηγικής βάθους αντιδράσαμε με ένα βραχυπρόθεσμο και ρηχό συναισθηματισμό. Είδαμε μόνο την ανθρωπιστική πλευρά του θέματος αλλά επιπλέον θέλαμε να επιβάλλουμε σε όλους του Ευρωπαίους:
- να αποδεχθούν τους πρόσφυγες- μετανάστες ως ένα αναπόφευκτο γεγονός, το οποίο μόνο με την υποδοχή τους μπορεί να αντιμετωπισθεί. Το μόνο πρόβλημα θα είναι η ποσόστωση. – να αποδεχθούν, ότι ο ανθρωπισμός δεν περιορίζεται αριθμητικά . Όσοι πρόσφυγες – μετανάστες έλθουν στην Ευρώπη, είναι ευπρόσδεκτοι .
Έτσι διαμορφώθηκε ένας επιπόλαιος ελληνικός ιδεολογικός ανθρωπισμός, ο οποίος πέρασε ως μήνυμα όχι μόνο στους κινδυνεύοντες Σύρους αλλά σε κάθε Αφγανό, Πακιστανό, ακόμη και Αφρικανό που θέλει να έλθει να εγκατασταθεί στην Ευρώπη.
β. λειτούργησε και στην περίπτωση αυτή η γνωστή και μη εξαιρετέα ελληνική κουτοπονηριά. Δηλ. θέλουμε εμείς να λειτουργούμε ως οι καλοί και ανθρωπιστές τροχονόμοι και να διεκδικήσουμε μάλιστα βραβείο Νόμπελ, χωρίς να λογαριάσουμε τον «ξενοδόχο», δηλ. τις ευρωπαϊκές χώρες, αν τους θέλουν.
Αν η Γερμανία τους ήθελε - τώρα θέλει να μας γυρίσει πίσω όσους δεν απορρόφησε η βιομηχανία της- θα έπρεπε να την υποχρεώσουμε να μας καταβάλλει το κόστος της διελεύσεως τους από την Ελλάδα ή να τους παραλαμβάνει κατευθείαν από την Τουρκία και όχι να λέει ο πρωθυπουργός μας, ότι «Δεν ζητάμε χρήματα, για να κάνουμε αυτό που θεωρούμε καθήκον μας»!
γ. λειτούργησε και μία δεύτερη κουτοπόνηρη σκέψη: να δεχόμαστε χωρίς καμμία αντίδραση, όσους ξένους και αν έλθουν αλλά ως αντάλλαγμα για το κόστος παραμονής τους να ζητήσουμε από τους «θεσμούς» την χαλάρωση των όρων εξυπηρετήσεως του χρέους! Οι «έντιμοι» Ευρωπαίοι μας επέστρεψαν το αίτημα μας με την μομφή , ότι αυτό είναι προϊόν του γνωστού λεβαντίνικου παζαριού, που μας απογυμνώνει από κάθε ηθικό πλεονέκτημα…...
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι:
α. το πολιτικό μας σύστημα έχει διαγράψει το μέλλον του λαού μας από τον κατάλογο των υποχρεώσεων του. Αρκείται μόνο στο παρόν .
Προβλήματα, όπως η εξαφάνιση του Ελληνισμού σε 100 χρόνια λόγω της δημογραφικής μας καταρρεύσεως και ο κίνδυνος του εξισλαμισμού της χώρας μας αποτελούν θέματα εκτός της πολιτικής σφαίρας!...
β. ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού μας συστήματος έχει αποδεχθεί ως αναπότρεπτο εξελικτικό γεγονός την σταδιακή αντικατάσταση των Ελλήνων από αλλοδαπούς , έστω και μουσουλμάνους , οι οποίοι μάλιστα θα λύσουν τόσο το δημογραφικό όσο και το ασφαλιστικό μας πρόβλημα!
Τι το κοινό θα έχουμε πλέον εμείς με τους μελλοντικούς κατοίκους της Ελλάδας; Είμαστε τελικά ένας λαός , ο οποίος αποδέχεται μοιρολατρικά το τέλος του.
2. Τι μπορούμε να κάνουμε;
Σήμερα οι Έλληνες χωρίζονται σε 4 παρατάξεις:α. αυτούς, που έχουν αποδεχθεί τις όποιες εξελίξεις , όπως παρακολουθούν το μετεωρολογικό δελτίο.
β. αυτούς που ανησυχούν ,αλλά θεωρούν ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό, άρα η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους πολιτικούς και τα κόμματα. Μια μερίδα των ανησυχούντων καταφεύγει σε ακραία κόμματα ως αντίδραση διαμαρτυρίας.
γ. αυτούς που αποτελούν μειοψηφία σε όλη την Ελλάδα και σε όλα τα κόμματα. Θα ήθελαν να «κάνουν κάτι» αλλά δεν ξέρουν τι και πώς.
δ. αυτούς που έχουν να κάνουν εναλλακτικές προτάσεις αλλά χωρίζονται σε δυο κατηγορίες:
δ.α. αυτούς που συνδέουν την πρόταση τους με την είσοδο τους στην Βουλή και
δ.β. αυτούς (ελάχιστοι βέβαια), οι οποίοι κάνουν προτάσεις αλλά απευθύνονται στο λαό και δεν θέλουν να περάσουν ούτε από την πλατεία Συντάγματος. Αλλά και αυτοί χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
δ.β.α. αυτούς που απευθύνονται σε ολόκληρο τον λαό και
δ.β.β. αυτούς που απευθύνονται στις όποιες τοπικές κοινωνίες.
Σε αυτή την τελευταία κατηγορία ανήκει και η προσπάθεια μου για την ενεργοποίηση τοπικών κοινωνιών.
Σε αυτό το πλαίσιο πρότεινα και οργάνωσα σε συνεργασία με ορισμένους Καλαμωτούσιους το ΛΑΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΛΑΜΩΤΗΣ (ΛΑΠΚΑ) στα Μαστιχοχώρια της Χίου.
Στον Νομό Χανίων ξεκίνησα πιο ήπια. Πρότεινα και σε συνεργασία με ενδιαφερομένους πολίτες (έπειτα από μία σειρά ομιλιών μου για τον Ελληνισμό, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον), ιδρύσαμε άτυπες ΕΣΤΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ στα Χανιά, στην Κίσαμο και την Παλαιόχωρα.
Ο σκοπός είναι να βρεθούμε και να οργανωθούμε, όσοι αισθανόμαστε Έλληνες σ’αυτόν τον μοναδικό τόπο. Δεν πρέπει να τον αφήσουμε να χαθεί.
Θα με ενδιέφερε πολύ η όποια γνώμη σας. Δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθεί ο Ελληνισμός από το λίκνο του, έπειτα από μία υψιπετή διαδρομή τουλάχιστον 5.000 ετών!....
Πειραιάς, 15 Ιανουαρίου 2017
Με φιλικούς χαιρετισμούς
ΗΛΙΑΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών. Δρ. Γενικής κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Βόννης. Δίδαξε και ως τακτικός καθηγητής σε διάφορες πανεπιστημιακές και άλλες σχολές. Η πλουσιότερη δράση του ήταν στο εξωτερικό, όπου συμμετείχε σε πάνω από 80 διεθνή συνέδρια και συνεδριάσεις διεθνών οργανισμών, κυρίως για τον διάλογο Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης. Από το 1991 έως το 2015 εκλεγόταν μέλος του Προεδρείου της Διεθνούς επιστημονικής ενώσεως παγκοσμίου οικονομίας και πολιτικής, με έδρα το Βερολίνο. Στο διάστημα 1988 – 1991 είχε την ιδιότητα του εμπειρογνώμονα για θέματα ερευνών ειρήνης του τομέα Ανατολικής Ευρώπης της Υπογραμματείας Αφοπλισμού του ΟΗΕ.
Επικοινωνία: filippidis103@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου