Pages

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

Η Πρόταση της Ελληνολογίας για το Ελλαδικό πρόβλημα

του καθηγητή Δρα Ηλία Φιλιππίδη


1. Ελληνολογία και Ελλαδικό πρόβλημα


Έχουμε καθιερώσει την θεωρία της Ελληνολογίας ως ένα συνδυασμό επιστημονικής προσεγγίσεως στοιχείων, όπως:
  • του συνολικού πολιτισμικού φαινομένου, που είναι ο Διαχρονικός ελληνικός πολιτισμός,
  • της ιδεολογίας, όσον αφορά τις επιλογές και τις προτεραιότητες, που χρειάζεται να έχει ένας λαός, που θέλει να διατηρήσει την πολιτισμική του ταυτότητα και να πορευθεί στο μέλλον,
  • μιάς οικουμενικής προτάσεως ζωής με βάση τις πνευματικές και πανανθρώπινες αξίες του Διαχρονικού ελληνικού πολιτισμού,
  • μιάς στρατηγικής με βάση τους γεωπολιτικούς, γεωοικονομικούς και γεωπολιτισμικούς συσχετισμούς του παρόντος καθώς και τις προϋποθέσεις εξασφαλίσεως του μέλλοντος του ελληνισμού,
  • της αξιολογήσεως, εσωτερικής αξιοποιήσεως και διεθνούς προβολής του αξιακού περιεχομένου του Διαχρονικού ελληνικού πολιτισμού με τελικό σκοπό την σταδιακή και προγραμματισμένη εφαρμογή της προτάσεως του Μίκη Θεοδωράκη για την καθιέρωση της Ελλάδας ως παγκόσμιου κέντρου του πολιτισμού σε συνδυασμό με την μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα.
Όσο περνούν τα χρόνια γίνεται κατανοητό, ότι η κρίση που περνάμε έχει τα συμπτώματα μιας γενικής παρακμής με άδηλη έκβαση.

Ως Ελλαδικό πρόβλημα εννοούμε μία παθογενή αλληλουχία, η οποία διαπερνά όλα τα επίπεδα της υπάρξεώς μας, ως κράτους, ως πολιτικού συστήματος, ως οικονομίας, ως θεσμών και κοινωνίας, ως πολιτισμού. Τέλος μιλάμε για αλλαγή νοοτροπίας και την διαμόρφωση ενός νέου ανθρωπολογικού προτύπου για τον Έλληνα του μέλλοντος (Novus Homo Hellenicus).

2. Η στρατηγική για την αναγέννηση του Ελληνισμού


Η πρόταση της Ελληνολογίας αφορά μία στρατηγική τριών επιπέδων, η οποία περιλαμβάνει μεν και την πολιτική αλλά την διαχωρίζει πλήρως από τα άλλα δύο επίπεδα, που είναι ο λαός και ο διαχρονικός προγραμματισμός.

Το πρώτο επίπεδο αφορά τον λαό, που είναι η οριζόντια διάσταση της εθνικής μας συλλογικότητας.

Ο λαός χρειάζεται ενημέρωση, ενότητα και ενεργοποίηση. Αυτά είναι τα Τρία έψιλον της εθνικής μας προπαίδειας, η οποία έχει ως ιδεολογική βάση τον πατριωτισμό. Η ενότητα του λαού προέρχεται εκ των κάτω και όχι από τον παράγοντα της εξουσίας ή της οικονομίας. Όπως στο Σύνταγμα έχουμε την διάκριση των εξουσιών, νομοθετικής δικαστικός και εκτελεστικής, αλλά με κοινό σκοπό την δημοκρατική λειτουργά του κράτους, κατ΄ αναλογία προτείνουμε την καθιέρωση της διακρίσεως μεταξύ λαού, εξουσίας και διαχρονικού προγραμματισμού. Η πρόταση μας αποβλέπει στην ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας με την ισότιμη κατανομή της διακυβερνήσεως μεταξύ λαού και εξουσίας και τον διαχωρισμό του μακροπρόθεσμου και σφαιρικού σχεδιασμού εξελίξεως του κράτους από τις πιεστικές καταστάσεις αλλά και τις σκοπιμότητες της συγκυρίας για ψηφοθηρικές και εμβαλωματικές λύσεις.

Ο λαός δεν ενδιαφέρεται μόνο για την έξοδο στις αγορές και την επανεκκίνηση της οικονομίας αλλά και για την επανεκκίνηση του Ελληνισμού και με ό,τι αυτό μπορεί να περιέχει αυτή η έννοια.

Αφού, σύμφωνα με το Σύνταγμα, όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και λειτουργούν για χάρη του λαού, θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο, ότι κατά μείζονα λόγο, ότι αφορά το μέλλον αυτού του λαού, ο οποίος είναι δεδομένος και όχι αναλώσιμος, ανήκει πρωτίστως στην ευθύνη του λαού. Με αυτή την έννοια η διαμόρφωση και η επικαιροποίηση ενός ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ είναι ευθύνη του λαού.

Χρειάζεται η σύγκλιση μιας Συντακτικής Εθνοσυνελεύσεως, η οποία θα αλλάξει το πολίτευμα μας σε ημιπροεδρευομένη δημοκρατία κατά το γαλλικό πρότυπο με ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του προέδρου της Δημοκρατίας

Παρά τώ Προέδρω θα λειτουργούν τέσσερα συμβούλια:
  1. το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας (ΕΣΑ)
  2. το Συμβούλιο Πολιτισμού, Παιδείας και Γλώσσας (ΣΥΠΟΠΑ) σε συνεργασία με την Ακαδημία Αθηνών
  3. το Παγκόσμιο Συμβούλιο του Ελληνισμού (ΠΑΣΕ) και
  4. το Συμβούλιο Διαχρονικού Προγραμματισμού (ΣΥΔΙΠ), το οποίο θα διαμορφώνει το περιεχόμενο του Εθνικού Οράματος και θα το επαναπροσδιορίζει με μία ανοικτή διαδικασία κοινωνικών και πολιτικών διαβουλεύσεων .
Ο αριθμός των βουλευτών θα πρέπει να μειωθεί στους 150 και να δημιουργηθεί

ένα πρόσθετο όργανο, η Γερουσία, με 50 μέλη, η οποία θα ελέγχει τις ποιοτικές προϋποθέσεις λειτουργίας του Κοινοβουλίου και γενικά της πολιτικής μας ζωής .

Δεν είναι δυνατόν μία χώρα, η οποία φέρει το ιστορικό βάρος, να θεωρείται ως το λίκνο της δημοκρατίας, να διαθέτει ένα τριτοκοσμικό πολιτικό σύστημα με ανύπαρκτο πολιτικό πολιτισμό.

filippidis103@yahoo.gr



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου