Του καθηγητή Δρα Ηλία Φιλιππίδη
Διακριτοί ρόλοι και διαλυμένο χωριό
Η αυτογνωσία αποτελεί την πρώτη προϋπόθεση επιβιώσεως ενός Λαού.
Η αυτογνωσία εκτείνεται σε τρία επίπεδα:
Η δεύτερη προϋπόθεση αφορά τις δυνατότητες μας.
Οι δυνατότητες μας χωρίζονται σε δυο κατηγορίες τις αντικειμενικές και τις υποκειμενικές:
Δυστυχώς η έννοια «συγκριτικά πλεονεκτήματα» έχει καταντήσει μία μαγική λέξη για τους Έλληνες, διότι από τον Πόλεμο και μετά το πολιτικό μας σύστημα δεν τόλμησε να καθιερώσει την λογική των συνεχόμενων μακροπρόθεσμων αναπτυξιακών προγραμμάτων με μόνιμο στόχο την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Η μόνη εξαίρεση ήταν το πρόγραμμα εξηλεκτρισμού στην πρώτη περίοδο του Κων/νου Καραμανλή.
Το μόνιμο έλλειμμα μιας σταθερής αναπτυξιακής στρατηγικής στην χώρα μας οφείλεται:
Σήμερα η ανάπτυξη της χώρας μας αποτελεί ένα μακρυνό αλλά και αβέβαιο όνειρο.
Η αναπτυξιακή πολιτική προϋποθέτει ανεξάρτητη χώρα. Όμως η Ελλάδα, με τα Μνημόνια, έχει παραιτηθεί «οριστικώς και αμετακλήτως» από κάθε ένσταση εθνικής κυριαρχίας!!!
Η πατρίδα μας σήμερα νομικώς πολιτικώς και οικονομικώς είναι μία κατακτημένη χώρα ή «αποικία χρέους».
Η πατρίδα μας είναι ένας πολυτραυματίας. Μακάρι το οικονομικό και το πολιτικό πρόβλημα να ήταν τα μόνα μας προβλήματα. Δυστυχώς το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η δημογραφική μας κατάρρευση. Ο Ελληνισμός έχει αποκτήσει ημερομηνία λήξεως μέχρι το 2140 το αργότερο και μάλιστα χωρίς ούτε έναν μετανάστη!
Θα αφήσουμε να σβύσει στα χέρια μας, αυτός ο μοναδικός πολιτισμός, έπειτα από μία ένδοξη πορεία τουλάχιστον 5000 ετών;
Από εμάς εξαρτάται. Η υπαιτιότητα της αποτυχίας μας οφείλεται πρωτίστως στους πολιτικούς μας και τον ανύπαρκτο πολιτικό πολιτισμό μας. Όμως η υπευθυνότητα για το μέλλον της χώρας μας, ανεξαρτήτως του πώς και πότε θα βγούμε από την κρίση, ανήκει πρωτίστως στον Λαό μας.
Ο Λαός μας είναι τελείως ακέφαλος. Το πολιτικό σύστημα δεν τον εκφράζει και η διανόηση λειτουργεί ως ψιλικατζίδικο.
Ο Λαός μας πρέπει να πάρει την ευθύνη απάνω του. Χρειάζεται μια δράση ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΩ χωρίς τα πολιτικά κόμματα.
Η συνταγή είναι ιστορικά δεδομένη, είναι αυτή της Φιλικής Εταιρείας.
Δεν εννοούμε μία νέα οργάνωση, με μυστικό αρχηγό. Εννοούμε μια δράση σε οριζόντια διάταξη με πολλές συσπειρωτικές πρωτοβουλίες σε κάθε τοπική κοινωνία. Τα μέλλον του Ελληνισμού εξαρτάται από τις Τοπικές κοινωνίες, οι οποίες καλούνται να αναβιώσουν την παράδοση του κοινοτισμού του Διαχρονικού Ελληνικού πολιτισμού.
Σε αυτή την νέα εξόρμηση για την επανεκκίνηση του Ελληνισμού δεν μπορεί να συμπρωταγωνιστήσει η Εκκλησία, όπως το 1821. Όμως δεν είναι δυνατόν να πετύχει μια πανεθνική προσπάθεια, η οποία να μπορεί να συμπεριλάβει και την Ομογένεια χωρίς την υποστήριξη ακόμη και την συμμετοχή του κλήρου.
Δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία να θέλει να λειτουργεί ως η πνευματική Κιβωτός του Έθνους μας και από την άλλη να αντιδρά, σαν να μην την ενδιαφέρει το μέλλον του Ελληνισμού. Η ευθύνη για το μέλλον του Ελληνισμού είναι συνολική και αδιαίρετος. Αν η εξουσία έχει αποτύχει στην εκπλήρωση του καθήκοντος της, η ευθύνη πέφτει στους ώμους των άλλων δύο πυλώνων του Ελληνισμού: τον Λαό και την Εκκλησία.
filippidis103@yahoo.gr
Διακριτοί ρόλοι και διαλυμένο χωριό
Η αυτογνωσία αποτελεί την πρώτη προϋπόθεση επιβιώσεως ενός Λαού.
Η αυτογνωσία εκτείνεται σε τρία επίπεδα:
- α. την γνώση της συλλογικής εθνικής ταυτότητας
- β. την επίγνωση της τρέχουσας καταστάσεως, στην οποία βρίσκεται ο Λαός μας και
- γ. την πεποίθηση για τις δυνατότητες που διαθέτει ο Λαός
Η δεύτερη προϋπόθεση αφορά τις δυνατότητες μας.
Οι δυνατότητες μας χωρίζονται σε δυο κατηγορίες τις αντικειμενικές και τις υποκειμενικές:
- α. Οι αντικειμενικές αφορούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, όπως είναι ο φυσικός και αγροτικός πλούτος της χώρας, η ευφυΐα και η δημιουργικότητα του Έλληνα καθώς και ο τεράστιος πλούτος του διαχρονικού πολιτισμού μας.
- β. Οι υποκειμενικές είναι η συλλογικότητα η αποφασιστικότητα και η αγωνιστικότητα μας, εφόσον υπάρχουν.
Δυστυχώς η έννοια «συγκριτικά πλεονεκτήματα» έχει καταντήσει μία μαγική λέξη για τους Έλληνες, διότι από τον Πόλεμο και μετά το πολιτικό μας σύστημα δεν τόλμησε να καθιερώσει την λογική των συνεχόμενων μακροπρόθεσμων αναπτυξιακών προγραμμάτων με μόνιμο στόχο την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Η μόνη εξαίρεση ήταν το πρόγραμμα εξηλεκτρισμού στην πρώτη περίοδο του Κων/νου Καραμανλή.
Το μόνιμο έλλειμμα μιας σταθερής αναπτυξιακής στρατηγικής στην χώρα μας οφείλεται:
- α. στην κυρίαρχη βραχυπρόθεσμη προοπτική των πολιτικών κομμάτων, η οποία συνίσταται στην κατάκτηση της εξουσίας και στην επανάκτηση της στις επόμενες εκλογές με μέσα τους διορισμούς, την προπαγάνδα και την δημαγωγία.
- β. στην έλλειψη συνέχειας της εξουσίας. Όχι μόνο όταν αλλάζει η κυβέρνηση, ακόμη και όταν αλλάζει ένας υπουργός, αλλάζει και η πολιτική του υπουργείου του.
- γ. σε αυτή την τριτοκοσμική υπανάπτυξη του πολιτικού μας συστήματος οφείλεται κατά κύριον λόγο η αναπτυξιακή καθυστέρηση της πατρίδας μας και η σημερινή ουσιαστική χρεοκοπία μας, πολιτική και οικονομική.
Σήμερα η ανάπτυξη της χώρας μας αποτελεί ένα μακρυνό αλλά και αβέβαιο όνειρο.
Η αναπτυξιακή πολιτική προϋποθέτει ανεξάρτητη χώρα. Όμως η Ελλάδα, με τα Μνημόνια, έχει παραιτηθεί «οριστικώς και αμετακλήτως» από κάθε ένσταση εθνικής κυριαρχίας!!!
Η πατρίδα μας σήμερα νομικώς πολιτικώς και οικονομικώς είναι μία κατακτημένη χώρα ή «αποικία χρέους».
Η πατρίδα μας είναι ένας πολυτραυματίας. Μακάρι το οικονομικό και το πολιτικό πρόβλημα να ήταν τα μόνα μας προβλήματα. Δυστυχώς το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η δημογραφική μας κατάρρευση. Ο Ελληνισμός έχει αποκτήσει ημερομηνία λήξεως μέχρι το 2140 το αργότερο και μάλιστα χωρίς ούτε έναν μετανάστη!
Θα αφήσουμε να σβύσει στα χέρια μας, αυτός ο μοναδικός πολιτισμός, έπειτα από μία ένδοξη πορεία τουλάχιστον 5000 ετών;
Από εμάς εξαρτάται. Η υπαιτιότητα της αποτυχίας μας οφείλεται πρωτίστως στους πολιτικούς μας και τον ανύπαρκτο πολιτικό πολιτισμό μας. Όμως η υπευθυνότητα για το μέλλον της χώρας μας, ανεξαρτήτως του πώς και πότε θα βγούμε από την κρίση, ανήκει πρωτίστως στον Λαό μας.
Ο Λαός μας είναι τελείως ακέφαλος. Το πολιτικό σύστημα δεν τον εκφράζει και η διανόηση λειτουργεί ως ψιλικατζίδικο.
Ο Λαός μας πρέπει να πάρει την ευθύνη απάνω του. Χρειάζεται μια δράση ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΩ χωρίς τα πολιτικά κόμματα.
Η συνταγή είναι ιστορικά δεδομένη, είναι αυτή της Φιλικής Εταιρείας.
Δεν εννοούμε μία νέα οργάνωση, με μυστικό αρχηγό. Εννοούμε μια δράση σε οριζόντια διάταξη με πολλές συσπειρωτικές πρωτοβουλίες σε κάθε τοπική κοινωνία. Τα μέλλον του Ελληνισμού εξαρτάται από τις Τοπικές κοινωνίες, οι οποίες καλούνται να αναβιώσουν την παράδοση του κοινοτισμού του Διαχρονικού Ελληνικού πολιτισμού.
Σε αυτή την νέα εξόρμηση για την επανεκκίνηση του Ελληνισμού δεν μπορεί να συμπρωταγωνιστήσει η Εκκλησία, όπως το 1821. Όμως δεν είναι δυνατόν να πετύχει μια πανεθνική προσπάθεια, η οποία να μπορεί να συμπεριλάβει και την Ομογένεια χωρίς την υποστήριξη ακόμη και την συμμετοχή του κλήρου.
Δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία να θέλει να λειτουργεί ως η πνευματική Κιβωτός του Έθνους μας και από την άλλη να αντιδρά, σαν να μην την ενδιαφέρει το μέλλον του Ελληνισμού. Η ευθύνη για το μέλλον του Ελληνισμού είναι συνολική και αδιαίρετος. Αν η εξουσία έχει αποτύχει στην εκπλήρωση του καθήκοντος της, η ευθύνη πέφτει στους ώμους των άλλων δύο πυλώνων του Ελληνισμού: τον Λαό και την Εκκλησία.
filippidis103@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου