του καθηγητή Δρα Ηλία Φιλιππίδη
1. Η τρομοκρατία ως υποκατάστατο θρησκείας
Κατά την άποψη μας και από κοινωνιολογικής πλευράς η τρομοκρατία συγκεντρώνει τρία βασικά θρησκευτικά στοιχεία:
Αυτή είναι η κοινή βάση κάθε τρομοκρατίας, τόσο της ισλαμικής όσο και της δικής μας, της υποτιθέμενης πολιτικής. Η πολιτική τρομοκρατία θέλει να μονοπωλεί την αντίσταση του λαού και στην πραγματικότητα περιφρονεί τον λαό. Κατ΄ ουσίαν όμως δεν την ενδιαφέρει το πολιτικό αποτέλεσμα αλλά σκοπεύει στην ικανοποίηση δυο περισσότερο ψυχολογικών αναγκών των «πιστών» της :
2. Η τρομοκρατία ως πολιτικό πρόβλημα
Το σύστημα κατ΄ ουσίαν χαίρεται που έχει ως αντίπαλο την τρομοκρατία και όχι τον ίδιο τον λαό. Η τρομοκρατία δεν μπορεί να ανατρέψει το σύστημα, μόνο ο Λαός μπορεί να το κάνει αυτό.
Όσοι πιστεύουμε, ότι η δημοκρατία είναι μία ανοικτή διαδικασία πολιτικής λειτουργίας του Λαού ως κοινωνίας και όχι ένα παγιωμένο σύστημα υποτιθεμένης αντιπροσωπευτικής εξουσίας , δεν δεχόμαστε να μας «αντιπροσωπεύει» ούτε ένα σύστημα κλειστής και εξηρτημένης εξουσίας ούτε μία κρυφή ομάδα ατόμων προβληματικής πολιτικής εγκεφαλικότητας και ελλιπούς ψυχολογικής ωριμότητας, χωρίς μάλιστα να μπορούμε να αποκλείσουμε ακόμη και το ενδεχόμενο της προβοκάτσιας και της διαβρώσεως του χώρου της τρομοκρατίας από πράκτορες μυστικών υπηρεσιών τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού.
Ας μην ξεχνάμε, ότι η περιβόητη «17 Νοέμβρη » δεν μπορούσε να ήταν η ιδέα και το έργο ενός μπόν βιβέρ, του Αλ. Γιωτόπουλου! Μια πολυπρόσωπη οργάνωση, που κρατήθηκε μυστική για 27 χρόνια και είχε πλήρη εσωτερική ενημέρωση από κρατικές υπηρεσίες , ακόμη και από την αστυνομία!!...
Ο ίδιος ο Γιωτόπουλος σε επιστολή του (7-11-16) αναφέρει ότι παραμένουν ασύλληπτα άλλα 8 μέλη της «επαναστατικής» οργάνωσης και ότι αυτά «δεν ανήκουν στην αριστερά»!......... Γιατί να συλληφθούν, μήπως ήταν όλοι τους ιδεολόγοι επαναστάτες; Μήπως, πολλοί από αυτούς ήταν κάτι.. άλλο;
Ο Δημ. Κουφοντίνας αμφισβητεί την επαναστατική ιδεολογία του ίδιου του Γιωτόπουλου!
Όσοι αγαπάμε τον Λαό μας και αγωνιούμε συνολικά για το μέλλον της πατρίδας μας και του πολιτισμού μας, αισθανόμαστε ότι ο αγώνας μας είναι διμέτωπος.
Από την μία πλευρά το σύστημα εξουσίας, όταν εκδηλωθεί μία πράξη τρομοκρατίας, μας καλεί να την καταδικάσουμε στο όνομα της δημοκρατίας και αναγκαζόμαστε να το κάνουμε, παρόλο που γνωρίζουμε την υποκρισία του και το ότι μεταχειρίζεται την δημοκρατία ως θεραπαινίδα του. Από την άλλη οι τρομοκράτες αλλά και οι αναρχικοί θέλουν να μονοπωλούν τον αγώνα κατά του συστήματος της πολιτικής και οικονομικής επικυριαρχίας και αυτό χωρίς τον λαό. Τελικά λειτουργούν ως όργανα του συστήματος , διότι εκτονώνουν την οργή του λαού ή την εμποδίζουν να εκδηλωθεί κατά δυο τρόπους:
Το συμπέρασμα είναι ότι εκκρεμεί η διαμόρφωση ενός σύγχρονου πολιτικού πολιτισμού στο επίπεδο του Λαού μας ως προϋπόθεση της θεσμικής λειτουργίας της Δημοκρατίας στο επίπεδο της εξουσίας.
Χρειαζόμαστε ένα Νέο Διαφωτισμό με ιδεολογία την ΠΑΤΡΙΔΑ, την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και την ΠΡΟΟΔΟ, με πρότυπο την ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ χωρίς όμως αρχηγό και χωρίς μυστικότητα, για την ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ όχι μόνο της οικονομίας αλλά συνολικά του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
filippidis103@yahoo.gr
Λαός, αγανάκτηση και τρομοκρατία
1. Η τρομοκρατία ως υποκατάστατο θρησκείας
Κατά την άποψη μας και από κοινωνιολογικής πλευράς η τρομοκρατία συγκεντρώνει τρία βασικά θρησκευτικά στοιχεία:
- μια απόλυτη και αιμοβόρα θεότητα,που είναι η βία
- την μυστικότητα. Η κάθε τρομοκρατική ομάδα είναι μία μυστική αδελφότητα δια βίου και
- την θυσία, όχι την αυτοθυσία αλλά την θυσία ενός προγραμμένου θύματος, το όποιο παίρνει την θέση του αποδιοπομπαίου τράγου.
Αυτή είναι η κοινή βάση κάθε τρομοκρατίας, τόσο της ισλαμικής όσο και της δικής μας, της υποτιθέμενης πολιτικής. Η πολιτική τρομοκρατία θέλει να μονοπωλεί την αντίσταση του λαού και στην πραγματικότητα περιφρονεί τον λαό. Κατ΄ ουσίαν όμως δεν την ενδιαφέρει το πολιτικό αποτέλεσμα αλλά σκοπεύει στην ικανοποίηση δυο περισσότερο ψυχολογικών αναγκών των «πιστών» της :
- η εντύπωση και η δημοσιότητα, που προκαλεί μία πράξη τρομοκρατικής βίας, αποτελεί για τον κάθε τρομοκράτη την ανωτάτη έκφραση συλλογικής και ατομικής δυνάμεως και
- η πίστη σε μια απόλυτη «αλήθεια» προσφέρει την ικανοποίηση της αυτοδικαιώσεως , της αυτο-ηρωποιήσεως και του αυτοθαυμασμού. Ο ίδιος ο «πιστός» δρα μυστικά, στο όνομα του λαού υποτίθεται, χωρίς όμως να αποβλέπει και στην ενεργοποίηση της, διότι τότε θα χάσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο.
2. Η τρομοκρατία ως πολιτικό πρόβλημα
Το σύστημα κατ΄ ουσίαν χαίρεται που έχει ως αντίπαλο την τρομοκρατία και όχι τον ίδιο τον λαό. Η τρομοκρατία δεν μπορεί να ανατρέψει το σύστημα, μόνο ο Λαός μπορεί να το κάνει αυτό.
Όσοι πιστεύουμε, ότι η δημοκρατία είναι μία ανοικτή διαδικασία πολιτικής λειτουργίας του Λαού ως κοινωνίας και όχι ένα παγιωμένο σύστημα υποτιθεμένης αντιπροσωπευτικής εξουσίας , δεν δεχόμαστε να μας «αντιπροσωπεύει» ούτε ένα σύστημα κλειστής και εξηρτημένης εξουσίας ούτε μία κρυφή ομάδα ατόμων προβληματικής πολιτικής εγκεφαλικότητας και ελλιπούς ψυχολογικής ωριμότητας, χωρίς μάλιστα να μπορούμε να αποκλείσουμε ακόμη και το ενδεχόμενο της προβοκάτσιας και της διαβρώσεως του χώρου της τρομοκρατίας από πράκτορες μυστικών υπηρεσιών τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού.
Ας μην ξεχνάμε, ότι η περιβόητη «17 Νοέμβρη » δεν μπορούσε να ήταν η ιδέα και το έργο ενός μπόν βιβέρ, του Αλ. Γιωτόπουλου! Μια πολυπρόσωπη οργάνωση, που κρατήθηκε μυστική για 27 χρόνια και είχε πλήρη εσωτερική ενημέρωση από κρατικές υπηρεσίες , ακόμη και από την αστυνομία!!...
Ο ίδιος ο Γιωτόπουλος σε επιστολή του (7-11-16) αναφέρει ότι παραμένουν ασύλληπτα άλλα 8 μέλη της «επαναστατικής» οργάνωσης και ότι αυτά «δεν ανήκουν στην αριστερά»!......... Γιατί να συλληφθούν, μήπως ήταν όλοι τους ιδεολόγοι επαναστάτες; Μήπως, πολλοί από αυτούς ήταν κάτι.. άλλο;
Ο Δημ. Κουφοντίνας αμφισβητεί την επαναστατική ιδεολογία του ίδιου του Γιωτόπουλου!
Όσοι αγαπάμε τον Λαό μας και αγωνιούμε συνολικά για το μέλλον της πατρίδας μας και του πολιτισμού μας, αισθανόμαστε ότι ο αγώνας μας είναι διμέτωπος.
Από την μία πλευρά το σύστημα εξουσίας, όταν εκδηλωθεί μία πράξη τρομοκρατίας, μας καλεί να την καταδικάσουμε στο όνομα της δημοκρατίας και αναγκαζόμαστε να το κάνουμε, παρόλο που γνωρίζουμε την υποκρισία του και το ότι μεταχειρίζεται την δημοκρατία ως θεραπαινίδα του. Από την άλλη οι τρομοκράτες αλλά και οι αναρχικοί θέλουν να μονοπωλούν τον αγώνα κατά του συστήματος της πολιτικής και οικονομικής επικυριαρχίας και αυτό χωρίς τον λαό. Τελικά λειτουργούν ως όργανα του συστήματος , διότι εκτονώνουν την οργή του λαού ή την εμποδίζουν να εκδηλωθεί κατά δυο τρόπους:
- ο απλός πολίτης εκτονώνεται και επιστρέφει στον καναπέ του, αφού προσθέσει το σχόλιο του στην πράξη τρομοκρατίας : «Καλά του κάνανε! Να αγιάσουν τα χέρια τους !», «Μακάρι να έβαζαν βόμβα και στον….!»
- ο ρόλος των «Αναρχικών» στις πολιτικές ή απεργιακές συγκεντρώσεις είναι ύποπτος μέχρι εύγλωττος. Παρεισφρέουν μέσα στους διαδηλωτές και αρχίζουν τον γνωστό πόλεμο – παιγνίδι- θέατρο με την ρίψη βομβών μολότοφ. Τα ΜΑΤ , προετοιμασμένα για τον ρόλο τους, αρχίζουν να βομβαρδίζουν την συγκέντρωση με ομοβροντία δακρυγόνων και χειροβομβίδες λάμψης-κρότου. Είναι αδύνατον να σταθείς, ο κόσμος διαλύεται. Έζησα ο ίδιος αυτή την «παράσταση» στην τελευταία συγκέντρωση – πρόσκληση του Μίκη Θεοδωράκη στις 18-5-17 στην Πλατεία Συντάγματος.
Το συμπέρασμα είναι ότι εκκρεμεί η διαμόρφωση ενός σύγχρονου πολιτικού πολιτισμού στο επίπεδο του Λαού μας ως προϋπόθεση της θεσμικής λειτουργίας της Δημοκρατίας στο επίπεδο της εξουσίας.
Χρειαζόμαστε ένα Νέο Διαφωτισμό με ιδεολογία την ΠΑΤΡΙΔΑ, την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και την ΠΡΟΟΔΟ, με πρότυπο την ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ χωρίς όμως αρχηγό και χωρίς μυστικότητα, για την ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ όχι μόνο της οικονομίας αλλά συνολικά του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
filippidis103@yahoo.gr
Αυτοί που δημιουργούν τις προυποθέσεις για να κινηθούν τα ΜΑΤ κατά των διαδηλωτών ,δεν είναι αναρχικοί είναι οι '' μπαχαλακηδες '', όπως και στην συγκέντρωση στο Σύνταγμα που αναφέρατε.Τα '' παιδιά '' κινούνται και δρούν σύμφωνα με ότι τους λένε οι καθοδηγητές τους.Ποιοί είναι οι καθοδηγητές τους; Θυμηθείτε το ξεκουκούλωμα του μπαχαλάκη μπροστά σε Ματατζή ,σε μια διαδήλωση που έπαιξε πολύ στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο. Τι έκανε στη συνέχεια ο αστυνιμικός;
ΑπάντησηΔιαγραφή