του καθηγητή Δρα Ηλία Φιλιππίδη.
1. Η παράδοση της ελληνικής επαναστατικότητας
Τα σημερινά προβλήματα της Ελλάδας αποτελούν μία σωρευμένη διαστρωμάτωση αιτίων, με αποτέλεσμα όσο βαθύτερα σκάβεις, να ανακαλύπτεις τις πλέον πρωτογενείς αιτίες.
Το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας συμπυκνούται στην διάσταση μεταξύ πολιτικού συστήματος και κοινωνίας.
Μια βασική αιτία αυτής της διαστάσεως είναι ή μη απορρόφηση του στοιχείου της επαναστατικότητας στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας.
Η παράδοση της ελληνικής επαναστατικότητας γεννήθηκε στην Τουρκοκρατία και αποκορυφώθηκε με την Επανάσταση του 1821.
Όμως η ελεύθερη Ελλάδα γεννήθηκε με καισαρική τομή ως βρετανικό προτεκτοράτο. Η εκσυγχρονιστική και πολιτική επανάσταση του Στρατιωτικού Συνδέσμου –Βενιζέλου πνίγηκε στο λιμάνι της Σμύρνης.
Η Εθνική αντίσταση 1941-44, ακόμη και ο Εμφύλιος είχαν και στοιχεία επαναστάσεως για την ολοκλήρωση της Εθνικής ανεξαρτησίας.
Δυστυχώς όμως το ΚΚΕ υπονόμευσε πολιτικά τον αγώνα του ΕΑΜ και θέλησε να τον μετατρέψει σε ταξική επανάσταση για την μονοπωλιακή κατάληψη της εξουσίας αλλά και για την αλλαγή της γεωπολιτικής εξαρτήσεως της Ελλάδας, πράγμα που προκάλεσε την επέμβαση των Άγγλο-αμερικανών.
Η ελληνική επαναστατικότητα καταπιέστηκε και απωθήθηκε ως όνειρο απατηλό και επιζήμιο.
Η Χούντα του 1967 ήταν κατ` ουσίαν ο τρίτος γύρος του Εμφυλίου πολέμου (αυτή την φορά με την πρωτοβουλία των Νικητών ) και η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 ήταν η τελευταία επαναστατική ενέργεια του Λαού μας. Όμως ο Ξένος παράγοντας σε συνεργασία με το ελλαδικό παρακράτος την «αξιοποίησαν», για να μεθοδεύσουν την Κυπριακή τραγωδία.
Όμως το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα εφήρμοσε μία πολιτική προπογάνδα, για να μην την χαρακτηρίσουμε ως πλύση εγκεφάλου, με το παρακάτω περιεχόμενο:
Όμως η σημερινή κρίση και η μετατροπή της πατρίδας μας σε αποικία χρέους υπό νέα γερμανική κατοχή μας αποδεικνύει, ότι δεν μπορείς να πας στο μέλλον, χωρίς να έχεις τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες του παρελθόντος.
2. Γιατί δεν αντιδρά ο Λαός;
Ο λαός υποφέρει αλλά δεν αντιδρά. Φαίνεται σαν να έχει παραλύσει, μετά μάλιστα και την τελευταία περιφρονητική απόρριψη της βουλήσεως του με το Δημοψήφισμα της 5/7/15.
Κατά την άποψή μας οι λόγοι είναι δύο:
3. Επαναστατικότητα και ανάπτυξη
Η ανάπτυξη είναι ένα σύνθετο αποτέλεσμα τεσσάρων παραγόντων:
ιστορίας, κοινωνικής συνοχής, πολιτικής ποιότητας και οργανώσεως της οικονομίας.
Η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει ποτέ από την κρίση, όσο δεν μπορεί ή δεν θέλει να κατανοήσει αυτή την τριπλήν αλήθεια.
Με αυτή την έννοια γίνεται κατανοητό, ότι η παράδοση της επαναστατικότητας σε ένα Λαό αποτελεί μία ιστορική δυναμική, η οποία εάν δεν μετασχηματισθεί σε πολιτική ποιότητα τουλάχιστον φιλοπατρίας και σε συλλογικό αναπτυξιακό όραμα για το παρόν και το μέλλον, δεν χάνεται αλλά μετατρέπεται σε ένα κακοήθη όγκο μέσα στην κοινωνική συνείδηση του Λαού.
Το χειρότερο είναι, ότι ο Λαός δεν μπορεί ο ίδιος να συνειδητοποιήσει το προβλημά του, η διανόηση βρίσκεται σε βαθύ λήθαργο, διότι η άρχουσα ιδεολογία των εθνομηδενιστών κηρύττει, ότι η ιστορία έχει πεθάνει, ενώ το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει να παραδεχθεί, ότι η χώρα μας τελεί υπό κατοχήν ούτε θέλει να «ξυπνήσει » ο Λαός και να πάρει την όποια πρωτοβουλία στα χέρια του.
Γιαυτό η αναγέννηση της Ελλάδας μπορεί να αρχίσει μόνο με την ενεργοποίηση των πολιτών στις τοπικές κοινωνίες. Πρέπει να αναβιώσει η παράδοση του ελληνικού κοινοτισμού.
filippidis103@yahoo.gr
1. Η παράδοση της ελληνικής επαναστατικότητας
Τα σημερινά προβλήματα της Ελλάδας αποτελούν μία σωρευμένη διαστρωμάτωση αιτίων, με αποτέλεσμα όσο βαθύτερα σκάβεις, να ανακαλύπτεις τις πλέον πρωτογενείς αιτίες.
Το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας συμπυκνούται στην διάσταση μεταξύ πολιτικού συστήματος και κοινωνίας.
Μια βασική αιτία αυτής της διαστάσεως είναι ή μη απορρόφηση του στοιχείου της επαναστατικότητας στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας.
Η παράδοση της ελληνικής επαναστατικότητας γεννήθηκε στην Τουρκοκρατία και αποκορυφώθηκε με την Επανάσταση του 1821.
Όμως η ελεύθερη Ελλάδα γεννήθηκε με καισαρική τομή ως βρετανικό προτεκτοράτο. Η εκσυγχρονιστική και πολιτική επανάσταση του Στρατιωτικού Συνδέσμου –Βενιζέλου πνίγηκε στο λιμάνι της Σμύρνης.
Η Εθνική αντίσταση 1941-44, ακόμη και ο Εμφύλιος είχαν και στοιχεία επαναστάσεως για την ολοκλήρωση της Εθνικής ανεξαρτησίας.
Δυστυχώς όμως το ΚΚΕ υπονόμευσε πολιτικά τον αγώνα του ΕΑΜ και θέλησε να τον μετατρέψει σε ταξική επανάσταση για την μονοπωλιακή κατάληψη της εξουσίας αλλά και για την αλλαγή της γεωπολιτικής εξαρτήσεως της Ελλάδας, πράγμα που προκάλεσε την επέμβαση των Άγγλο-αμερικανών.
Η ελληνική επαναστατικότητα καταπιέστηκε και απωθήθηκε ως όνειρο απατηλό και επιζήμιο.
Η Χούντα του 1967 ήταν κατ` ουσίαν ο τρίτος γύρος του Εμφυλίου πολέμου (αυτή την φορά με την πρωτοβουλία των Νικητών ) και η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 ήταν η τελευταία επαναστατική ενέργεια του Λαού μας. Όμως ο Ξένος παράγοντας σε συνεργασία με το ελλαδικό παρακράτος την «αξιοποίησαν», για να μεθοδεύσουν την Κυπριακή τραγωδία.
Όμως το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα εφήρμοσε μία πολιτική προπογάνδα, για να μην την χαρακτηρίσουμε ως πλύση εγκεφάλου, με το παρακάτω περιεχόμενο:
- α. η ζωή έχει δύο όψεις: την θετική και την αρνητική. Ετσι και στην περίπτωση της Κυπριακής τραγωδίας ο κανόνας επιβεβαιώθηκε με την « αποκατάσταση της Δημοκρατίας » από τον δεύτερο «Εθνάρχη», τον Κων/νο Καραμανλή.
- β. δεν πρέπει να κοιτάμε πίσω ούτε στο «πλάι» αλλά μόνο μπροστά, όπου μας περιμένει η Ευρώπη!
- γ. έτσι θα γίνουμε και εμείς μία «κανονική» χώρα, η οποία δεν θα επηρεάζεται πλέον από τις αναταράξεις της ιστορίας και θα μπορούμε και εμείς να απολαμβάνουμε τα «αγαθά» της ζωής.
Όμως η σημερινή κρίση και η μετατροπή της πατρίδας μας σε αποικία χρέους υπό νέα γερμανική κατοχή μας αποδεικνύει, ότι δεν μπορείς να πας στο μέλλον, χωρίς να έχεις τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες του παρελθόντος.
2. Γιατί δεν αντιδρά ο Λαός;
Ο λαός υποφέρει αλλά δεν αντιδρά. Φαίνεται σαν να έχει παραλύσει, μετά μάλιστα και την τελευταία περιφρονητική απόρριψη της βουλήσεως του με το Δημοψήφισμα της 5/7/15.
Κατά την άποψή μας οι λόγοι είναι δύο:
- Η κομματική εξάρτηση του Έλληνα. Δοκιμάσαμε όλα τα κόμματα, τα οποία θεωρούσαμε ικανά ή πιστέψαμε τις υποσχέσεις τους. Το αποτέλεσμα ήταν αποτυχία και απογοήτευση. Ακόμη και η αποχή αποδεικνύει το έλλειμμα δυνατότητας πολιτικής επιλογής στην συνείδηση του Έλληνα. Το χάσμα ανάμεσα στην κοινωνία και το πολιτικό σύστηνα είναι βαθύ. Όμως η αδράνεια του Λαού μας καταδεικνύει το ψυχολογικό αδιέξοδο του, διότι δεν μπορεί να φαντασθεί, ότι μπορεί να γίνει «κάτι» τέλος πάντων έξω από τα κόμματα. Ο ίδιος ο Λαός δεν δίνει πολιτική υπόσταση στον εαυτό του!!
- Η διαφαινόμενη τάση παραδόσεως του Έλληνα στην μοίρα του. Είναι ένα φαινόμενο, στο όποιο έχω δώσει το όνομα: ιστορική κόπωση του Έλληνα. Η αδράνεια του Έλληνα τόσο στο θέμα της οικονομικής και πολιτικής υποδουλώσεως της πατρίδας μας όσο και απέναντι στον μεταναστευτικό- προσφυγικό εποικισμό και τον κίνδυνο ισλαμοποιήσεως της πατρίδας μας στα επόμενα 50-70 χρόνια αποδεικνύουν την παραίτηση του Έλληνα από την ιστορία. Δεν αισθάνεται πλέον ικανός να διαμορφώσει ο ίδιος την ιστορική του εξέλιξη.
3. Επαναστατικότητα και ανάπτυξη
Η ανάπτυξη είναι ένα σύνθετο αποτέλεσμα τεσσάρων παραγόντων:
ιστορίας, κοινωνικής συνοχής, πολιτικής ποιότητας και οργανώσεως της οικονομίας.
Η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει ποτέ από την κρίση, όσο δεν μπορεί ή δεν θέλει να κατανοήσει αυτή την τριπλήν αλήθεια.
Με αυτή την έννοια γίνεται κατανοητό, ότι η παράδοση της επαναστατικότητας σε ένα Λαό αποτελεί μία ιστορική δυναμική, η οποία εάν δεν μετασχηματισθεί σε πολιτική ποιότητα τουλάχιστον φιλοπατρίας και σε συλλογικό αναπτυξιακό όραμα για το παρόν και το μέλλον, δεν χάνεται αλλά μετατρέπεται σε ένα κακοήθη όγκο μέσα στην κοινωνική συνείδηση του Λαού.
Το χειρότερο είναι, ότι ο Λαός δεν μπορεί ο ίδιος να συνειδητοποιήσει το προβλημά του, η διανόηση βρίσκεται σε βαθύ λήθαργο, διότι η άρχουσα ιδεολογία των εθνομηδενιστών κηρύττει, ότι η ιστορία έχει πεθάνει, ενώ το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει να παραδεχθεί, ότι η χώρα μας τελεί υπό κατοχήν ούτε θέλει να «ξυπνήσει » ο Λαός και να πάρει την όποια πρωτοβουλία στα χέρια του.
Γιαυτό η αναγέννηση της Ελλάδας μπορεί να αρχίσει μόνο με την ενεργοποίηση των πολιτών στις τοπικές κοινωνίες. Πρέπει να αναβιώσει η παράδοση του ελληνικού κοινοτισμού.
filippidis103@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου