Του Ηλία Φιλιππίδη
Ο Τάκης Φραγκιάς έφυγε. Συλλυπούμεθα την αδελφή του, την κ.Νιόβη.
Την ευχαριστούμε καθώς και τους Ιερείς του ναού της Ευαγγελιστρίας Πειραιώς για την ευκαιρία που μας δίνουν, να αφιερώσουμε μερικά λόγια στην μνήμη του.
Αγαπητέ μας συμμαθητή και φίλε Τάκη Φραγκιά,
Με πόνο ψυχής σε αποχαιρετήσαμε, όμως δεν σε ξεχνάμε. Υπάρχουν ουσιαστικοί λόγοι γι αυτό:
Ο πρώτος είναι ότι ήσουν κομμάτι της τάξεως μας. Είμαστε η τάξη του 1963 της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιώς.
Τονίζω την ιδιότητα μας αυτή ιδιαιτέρως, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά διότι βρέθηκαν στην εποχή μας μερικοί να πουν:
Όμως, Τάκη μας, εσύ περισσότερο από όλους μας θα συμφωνούσες, ότι η προσπάθεια που καταβάλαμε, μπορεί να ήταν ατομική αλλά δεν μας χώριζε, αντιθέτως μας ένωνε, διότι βιώναμε τον ποιοτικό χαρακτήρα της, διαμορφώναμε ένα αίσθημα κοινότητας. Η κάθε τάξη διαμόρφωνε μέσα μας μία "Ταξική" συνείδηση.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Σημαίνει, ότι κανένας μας δεν αισθανόταν, ότι είναι ανώτερος από τους άλλους, επειδή έπαιρνε καλύτερους βαθμούς.
Αλλά και αργότερα στην ζωή σήμανε, ότι όχι μόνο δεν ζηλέψαμε τους συμμαθητές μας που διακρίθηκαν μέσα στην κοινωνία, είτε στην πατρίδα μας είτε στο εξωτερικό. Αντιθέτως είμαστε υπερήφανοι γι αυτούς και
τους αναφέρουμε ως απόδειξη της ποιότητας του Σχολείου μας, ακόμη και των τάξεως μας.
Όμως εσύ, Τάκη μας, μας ξεπέρασες όλους μας στο πνεύμα της κοινότητας και της ταξικής συνειδήσεως.
Έδειξες την αγάπη σου για το Σχολείο σου και τους Συμμαθητές σου με την πολύχρονη και ανιδιοτελή προσφορά σου στην επανασύσταση και την λειτουργία του Συνδέσμου των Αποφοίτων της Ιωνιδείου Σχολής. Συμμετείχες στις δραστηριότητες του και επί χρόνια αφιέρωνες τα απογεύματα σου, για να συμβάλλεις στην προσπάθεια να μένουν ανοικτά τα γραφεία του Συνδέσμου.
Είχες μία μεγάλη καρδιά Τάκη μας για όλους τους Συμμαθητές σου. Δεν ακούσαμε ποτέ έναν κακό λόγο από σένα για κάποιον. Δεν ήθελες να ακούσεις κακό λόγο για κανέναν.
Είχες αξιοπρέπεια Τάκη μας και αυτή την αξιοπρέπεια την έδειξες ακόμη και απέναντι στην ασθένεια σου, η οποία τα τελευταία χρόνια προσπαθούσε να σε καταβάλει. Μιλούσες πάντα με αισιοδοξία για την ασθένεια σου. Την παρέκαμπτες, σαν να ήταν κάτι το δευτερεύον. Το ψυχικό σου σθένος ήταν κάτι το εντυπωσιακό.
Ήθελες να πεθάνεις όρθιος Τάκη μας και πραγματικά πέθανες όρθιος. Περιφρόνησες ακόμη και το κρεβάτι της κλινικής.
Μέχρι να συναντηθούμε πάλι, θα σε θυμόμαστε Τάκη μας. Θα τιμάμε την καλοσύνη, την αξιοπρέπεια, την μετριοφροσύνη και προπάντων την ανιδιοτέλεια και την προσφορά σου.
Έφυγες Τάκη μας σε μία άχαρη εποχή. Σε μία εποχή γενικής παρακμής της πατρίδας μας. Και η αιτία είναι, ότι οι τιμονιέρηδες της χώρας μας, τις τελευταίες δεκαετίες, πρόδωσαν, ποδοπάτησαν, εξευτέλισαν τις αξίες, στις οποίες εσύ πίστευες με θρησκευτική ευλάβεια.
Είναι αυτές οι αξίες, που μας έδωσε το Σχολείο μας και οι δάσκαλοι μας.
Εμείς που απομείναμε Τάκη μας, σου υποσχόμαστε, ότι θα αντισταθούμε, ώστε αυτές οι αξίες όχι μόνο να μην χαθούν οριστικά αλλά να ξαναγίνουν πάλι η κινητήρια δύναμη της κοινωνίας μας, για να μπορέσει η Ελλάδα μας επιτέλους να πάρει την αντίστροφη πορεία προς μία νέα αναγέννηση.
Έφυγες Τάκη μας. Όμως το παράδειγμα σου θα μένει ζωντανό στην μνήμη και την καρδιά όσων είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε.
Ο Θεός ας αναπαύσει την άδολη ψυχή σου στα δώματα του Ουρανού.
Καλή αντάμωση!
Εκφωνήθηκε Σάββατο, 29 Ιουλίου 2017 στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
filippidis103@yahoo.gr
Την ευχαριστούμε καθώς και τους Ιερείς του ναού της Ευαγγελιστρίας Πειραιώς για την ευκαιρία που μας δίνουν, να αφιερώσουμε μερικά λόγια στην μνήμη του.
Αγαπητέ μας συμμαθητή και φίλε Τάκη Φραγκιά,
Με πόνο ψυχής σε αποχαιρετήσαμε, όμως δεν σε ξεχνάμε. Υπάρχουν ουσιαστικοί λόγοι γι αυτό:
Ο πρώτος είναι ότι ήσουν κομμάτι της τάξεως μας. Είμαστε η τάξη του 1963 της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιώς.
Τονίζω την ιδιότητα μας αυτή ιδιαιτέρως, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά διότι βρέθηκαν στην εποχή μας μερικοί να πουν:
- ότι τα πρότυπα σχολεία κάνουν ζημιά στην ψυχή των παιδιών, διότι τα εθίζουν στον ανταγωνισμό και
- ότι η αριστεία είναι «ρετσινιά», ότι είναι ένα κουσούρι, που συνοδεύει τους μαθητές σε όλη τους την ζωή και μάλιστα όλους, τόσο αυτούς που υστερούν στον ανταγωνισμό όσο και αυτούς που αριστεύουν!!!
Όμως, Τάκη μας, εσύ περισσότερο από όλους μας θα συμφωνούσες, ότι η προσπάθεια που καταβάλαμε, μπορεί να ήταν ατομική αλλά δεν μας χώριζε, αντιθέτως μας ένωνε, διότι βιώναμε τον ποιοτικό χαρακτήρα της, διαμορφώναμε ένα αίσθημα κοινότητας. Η κάθε τάξη διαμόρφωνε μέσα μας μία "Ταξική" συνείδηση.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Σημαίνει, ότι κανένας μας δεν αισθανόταν, ότι είναι ανώτερος από τους άλλους, επειδή έπαιρνε καλύτερους βαθμούς.
Αλλά και αργότερα στην ζωή σήμανε, ότι όχι μόνο δεν ζηλέψαμε τους συμμαθητές μας που διακρίθηκαν μέσα στην κοινωνία, είτε στην πατρίδα μας είτε στο εξωτερικό. Αντιθέτως είμαστε υπερήφανοι γι αυτούς και
τους αναφέρουμε ως απόδειξη της ποιότητας του Σχολείου μας, ακόμη και των τάξεως μας.
Όμως εσύ, Τάκη μας, μας ξεπέρασες όλους μας στο πνεύμα της κοινότητας και της ταξικής συνειδήσεως.
Έδειξες την αγάπη σου για το Σχολείο σου και τους Συμμαθητές σου με την πολύχρονη και ανιδιοτελή προσφορά σου στην επανασύσταση και την λειτουργία του Συνδέσμου των Αποφοίτων της Ιωνιδείου Σχολής. Συμμετείχες στις δραστηριότητες του και επί χρόνια αφιέρωνες τα απογεύματα σου, για να συμβάλλεις στην προσπάθεια να μένουν ανοικτά τα γραφεία του Συνδέσμου.
Είχες μία μεγάλη καρδιά Τάκη μας για όλους τους Συμμαθητές σου. Δεν ακούσαμε ποτέ έναν κακό λόγο από σένα για κάποιον. Δεν ήθελες να ακούσεις κακό λόγο για κανέναν.
Είχες αξιοπρέπεια Τάκη μας και αυτή την αξιοπρέπεια την έδειξες ακόμη και απέναντι στην ασθένεια σου, η οποία τα τελευταία χρόνια προσπαθούσε να σε καταβάλει. Μιλούσες πάντα με αισιοδοξία για την ασθένεια σου. Την παρέκαμπτες, σαν να ήταν κάτι το δευτερεύον. Το ψυχικό σου σθένος ήταν κάτι το εντυπωσιακό.
Ήθελες να πεθάνεις όρθιος Τάκη μας και πραγματικά πέθανες όρθιος. Περιφρόνησες ακόμη και το κρεβάτι της κλινικής.
Μέχρι να συναντηθούμε πάλι, θα σε θυμόμαστε Τάκη μας. Θα τιμάμε την καλοσύνη, την αξιοπρέπεια, την μετριοφροσύνη και προπάντων την ανιδιοτέλεια και την προσφορά σου.
Έφυγες Τάκη μας σε μία άχαρη εποχή. Σε μία εποχή γενικής παρακμής της πατρίδας μας. Και η αιτία είναι, ότι οι τιμονιέρηδες της χώρας μας, τις τελευταίες δεκαετίες, πρόδωσαν, ποδοπάτησαν, εξευτέλισαν τις αξίες, στις οποίες εσύ πίστευες με θρησκευτική ευλάβεια.
Είναι αυτές οι αξίες, που μας έδωσε το Σχολείο μας και οι δάσκαλοι μας.
Εμείς που απομείναμε Τάκη μας, σου υποσχόμαστε, ότι θα αντισταθούμε, ώστε αυτές οι αξίες όχι μόνο να μην χαθούν οριστικά αλλά να ξαναγίνουν πάλι η κινητήρια δύναμη της κοινωνίας μας, για να μπορέσει η Ελλάδα μας επιτέλους να πάρει την αντίστροφη πορεία προς μία νέα αναγέννηση.
Έφυγες Τάκη μας. Όμως το παράδειγμα σου θα μένει ζωντανό στην μνήμη και την καρδιά όσων είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε.
Ο Θεός ας αναπαύσει την άδολη ψυχή σου στα δώματα του Ουρανού.
Καλή αντάμωση!
Εκφωνήθηκε Σάββατο, 29 Ιουλίου 2017 στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
filippidis103@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου