Του Ηλία Φιλιππίδη
Οι λαοί αντλούν την δύναμη τους, ακόμη και την ύπαρξη τους, από την διάθεση τους να διαλέγονται με την ιστορία. Η ιστορία είναι αυτή που ενώνει:
Η ενότητα του Λαού είναι η ενεργοποιημένη δύναμη του, η εφηρμοσμένη δύναμη του.
Η ενότητα ενός Λαού κτίζεται και συντηρείται, όπως ένα κτήριο. Η κοινωνιολογική του αρχιτεκτονική είναι η ακόλουθη:
Η ενότητα του Λαού διατρέχει όλο το οικοδόμημα της ιστορικής, γεωπολιτικής θεσμικής και πολιτισμικής υποστάσεως του.
Τα εθνικά θέματα είναι αυτά, τα οποία απαιτούν από εμάς αυτογνωσία, ενότητα και υπευθυνότητα.
Η ενότητα εκφράζεται ιδεολογικά ως πατριωτισμός. Δεν υπάρχει παλαιός και νέος πατριωτισμός. Ο πατριωτισμός είναι ένας. Μερικοί «μοντέρνοι» θέλουν να μας πείσουν, ότι ο παλαιός πατριωτισμός σχετίζεται ή και ταυτίζεται με την πατριδοκαπηλία και τον φανατισμό, ενώ ο «νέος πατριωτισμός» είναι νηφάλιος και σημαίνει «να μην κλέβεις», δηλ. να είσαι σωστός πολίτης και σωστός πολιτικός.
Προς τι το δίλημμα; Ο σοφός μαθητής του Σωκράτη Αντισθένης έλεγε: «Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις». Δηλ. για κάθε θέμα πρέπει, να ξεκινάμε από το ξεκαθάρισμα του περιεχομένου των όρων και εννοιών.
Ο λαός το λέει πιό απλά: Αν θέλεις αποτέλεσμα, μάθε να χωρίζεις δυο γαϊδάρων άχυρα!
Άλλο πατριωτισμός και άλλο πατριδοκαπηλία, άλλο ρητορικός και άλλο έμπρακτος πατριωτισμός. Ο πατριωτισμός όμως, ως βασική έννοια, είναι ένας και διαχρονικός, είναι και ενιαίος, δηλ. τόσο εξωτερικός όσο και εσωτερικός.
Το πολιτικό μας σύστημα είναι αυτό, που με πρωταγωνιστή τον περιλάλητο Ιωάννη Κωλλέτη εξόρισε τον πατριωτισμό και τον ταύτισε με την Μεγάλη Ιδέα (1843) αλλά στο εσωτερικό καθιέρωσε την κλεψιά ως συστατικό στοιχείο της ελλαδικής πολιτικής ζωής.
Η παράδοση αυτή έφτασε μέχρι τις ημέρες μας και αποτελεί την κύρια αιτία της χρεοκοπίας τόσο της οικονομίας όσο και της δημοκρατίας μας. Στις ημέρες μας η κλεψιά έχει αυτονομηθεί. Δεν χρειάζεται πλέον την κάλυψη της πατριδοκαπηλίας. Κάνει καλύτερα την δουλειά της στο όνομα της προόδου και του εκσυγχρονισμού. Όμως το «κόμμα» ως συναυτουργός και ηθικός αυτουργός της κλεψιάς παραμένει μία διαχρονική «αξία».
Το πολιτικό μας σύστημα είναι αυτό, που μέχρι σήμερα εμποδίζει την διαμόρφωση μιας δημόσιας ηθικής στην χώρα μας, ώστε ο εξωτερικός πατριωτισμός (για τα εθνική θέματα) και ο εσωτερικός (σεβασμός του νόμου, του δημοσίου χρήματος και του πολιτισμού) να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.
Δεν θα επιτρέψουμε λοιπόν στους ενόχους, να μας κουνούν το δάκτυλο, να το παίζουν «μοντέρνοι» και να μας κατηγορούν για εθνικισμό, επειδή θέλουμε να βροντοφωνάξουμε ότι η «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ». Δεν είναι συναισθηματισμός, δεν είναι έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Είναι η φωνή του συλλογικού ενστίκτου επιβιώσεως του Λαού μας, ο οποίος έχει αντιληφθεί, ότι κάτω από το θέμα του ονόματος κρύβεται η ιδεολογία του αλυτρωτισμού και κάτω από τον αλυτρωτισμό η επιδίωξη του επεκτατισμού με έπαθλο την Θεσσαλονίκη και την έξοδο στο Αιγαίο για λογαριασμό του ΝΑΤΟ!..
Δεν θα τους επιτρέψουμε να διασπούν την ενότητα του Λαού μας με ανόητα ή και ύπουλα διλήμματα ούτε να ξεπουλούν την Ελλάδα κομμάτι-κομμάτι στο όνομα του «ρεαλισμού». Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει σε όλους μας η Μακεδονία μας. Ίσως αυτό να ήθελε να πει ο Ιων Δραγούμης, όταν έλεγε: «Η Μακεδονία θα μας σώσει»!
Ο Ηλίας Φιλιππίδης έχει διατελέσει παν. καθηγητής κοινωνιολογίας.
filippidis103@yahoo.gr
Οι λαοί αντλούν την δύναμη τους, ακόμη και την ύπαρξη τους, από την διάθεση τους να διαλέγονται με την ιστορία. Η ιστορία είναι αυτή που ενώνει:
- το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον
- την πολιτική με τον πολιτισμό και
- τέλος ενώνει τον ίδιο τον Λαό
Η ενότητα του Λαού είναι η ενεργοποιημένη δύναμη του, η εφηρμοσμένη δύναμη του.
Η ενότητα ενός Λαού κτίζεται και συντηρείται, όπως ένα κτήριο. Η κοινωνιολογική του αρχιτεκτονική είναι η ακόλουθη:
- το θεμέλιο του είναι η ιστορία.
- το ισόγειο είναι ο διαχρονικός πολιτισμός του.
- ο πρώτος όροφος είναι η λειτουργία της κοινωνίας ως ποιότητα ανθρώπων και συνθηκών ζωής.
- ο δεύτερος είναι η κοινή ευθύνη για την θεσμική λειτουργία του πολιτεύματος της δημοκρατίας.
- ο τρίτος είναι η συμμετοχή των πολιτών για την πολιτική λειτουργία του πολιτεύματος.
- ο τέταρτος είναι η αξιοποίηση όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας.
- ο πέμπτος είναι η επένδυση στο διεθνές γόητρο της χώρας και
- το επιστέγασμα είναι το κοινό όραμα του Λαού και της πολιτικής ηγεσίας για την πορεία της χώρας και του Ελληνισμού γενικότερα προς το μέλλον.
Η ενότητα του Λαού διατρέχει όλο το οικοδόμημα της ιστορικής, γεωπολιτικής θεσμικής και πολιτισμικής υποστάσεως του.
Τα εθνικά θέματα είναι αυτά, τα οποία απαιτούν από εμάς αυτογνωσία, ενότητα και υπευθυνότητα.
Η ενότητα εκφράζεται ιδεολογικά ως πατριωτισμός. Δεν υπάρχει παλαιός και νέος πατριωτισμός. Ο πατριωτισμός είναι ένας. Μερικοί «μοντέρνοι» θέλουν να μας πείσουν, ότι ο παλαιός πατριωτισμός σχετίζεται ή και ταυτίζεται με την πατριδοκαπηλία και τον φανατισμό, ενώ ο «νέος πατριωτισμός» είναι νηφάλιος και σημαίνει «να μην κλέβεις», δηλ. να είσαι σωστός πολίτης και σωστός πολιτικός.
Προς τι το δίλημμα; Ο σοφός μαθητής του Σωκράτη Αντισθένης έλεγε: «Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις». Δηλ. για κάθε θέμα πρέπει, να ξεκινάμε από το ξεκαθάρισμα του περιεχομένου των όρων και εννοιών.
Ο λαός το λέει πιό απλά: Αν θέλεις αποτέλεσμα, μάθε να χωρίζεις δυο γαϊδάρων άχυρα!
Άλλο πατριωτισμός και άλλο πατριδοκαπηλία, άλλο ρητορικός και άλλο έμπρακτος πατριωτισμός. Ο πατριωτισμός όμως, ως βασική έννοια, είναι ένας και διαχρονικός, είναι και ενιαίος, δηλ. τόσο εξωτερικός όσο και εσωτερικός.
Το πολιτικό μας σύστημα είναι αυτό, που με πρωταγωνιστή τον περιλάλητο Ιωάννη Κωλλέτη εξόρισε τον πατριωτισμό και τον ταύτισε με την Μεγάλη Ιδέα (1843) αλλά στο εσωτερικό καθιέρωσε την κλεψιά ως συστατικό στοιχείο της ελλαδικής πολιτικής ζωής.
Η παράδοση αυτή έφτασε μέχρι τις ημέρες μας και αποτελεί την κύρια αιτία της χρεοκοπίας τόσο της οικονομίας όσο και της δημοκρατίας μας. Στις ημέρες μας η κλεψιά έχει αυτονομηθεί. Δεν χρειάζεται πλέον την κάλυψη της πατριδοκαπηλίας. Κάνει καλύτερα την δουλειά της στο όνομα της προόδου και του εκσυγχρονισμού. Όμως το «κόμμα» ως συναυτουργός και ηθικός αυτουργός της κλεψιάς παραμένει μία διαχρονική «αξία».
Το πολιτικό μας σύστημα είναι αυτό, που μέχρι σήμερα εμποδίζει την διαμόρφωση μιας δημόσιας ηθικής στην χώρα μας, ώστε ο εξωτερικός πατριωτισμός (για τα εθνική θέματα) και ο εσωτερικός (σεβασμός του νόμου, του δημοσίου χρήματος και του πολιτισμού) να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.
Δεν θα επιτρέψουμε λοιπόν στους ενόχους, να μας κουνούν το δάκτυλο, να το παίζουν «μοντέρνοι» και να μας κατηγορούν για εθνικισμό, επειδή θέλουμε να βροντοφωνάξουμε ότι η «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ». Δεν είναι συναισθηματισμός, δεν είναι έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Είναι η φωνή του συλλογικού ενστίκτου επιβιώσεως του Λαού μας, ο οποίος έχει αντιληφθεί, ότι κάτω από το θέμα του ονόματος κρύβεται η ιδεολογία του αλυτρωτισμού και κάτω από τον αλυτρωτισμό η επιδίωξη του επεκτατισμού με έπαθλο την Θεσσαλονίκη και την έξοδο στο Αιγαίο για λογαριασμό του ΝΑΤΟ!..
Δεν θα τους επιτρέψουμε να διασπούν την ενότητα του Λαού μας με ανόητα ή και ύπουλα διλήμματα ούτε να ξεπουλούν την Ελλάδα κομμάτι-κομμάτι στο όνομα του «ρεαλισμού». Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει σε όλους μας η Μακεδονία μας. Ίσως αυτό να ήθελε να πει ο Ιων Δραγούμης, όταν έλεγε: «Η Μακεδονία θα μας σώσει»!
Ο Ηλίας Φιλιππίδης έχει διατελέσει παν. καθηγητής κοινωνιολογίας.
filippidis103@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου