Το 1821 θα μας σώσει για δεύτερη φορά

Του Ηλία Φιλιππίδη

«ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ 2021-2121»

Σκέψεις αναστοχασμού για το νόημα της επετείου της Εθνικής Παλιγγενεσίας Πρωτοβουλία διαφωτίσεως με σημαιοφόρο την ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΠΥΡΟΥ ΜΟΥΣΤΑΚΛΗ

Η επέτειος της Παλιγγενεσίας ως αφετηρία για ένα νέο Ξεκίνημα, για μία νέα ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ μέχρι το τέλος του αιώνα.

1. Δεν θέλουμε η επέτειος των 200 χρόνων της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας να πάρει τον χαρακτήρα μνημοσύνου της Επαναστάσεως του Γένους κάτω από συνθήκες εξαντλήσεως των ιστορικών του αποθεμάτων, με τον κίνδυνο ο Ελληνισμός να εξαφανισθεί, έπειτα από μία εντυπωσιακή πορεία 5.000 ετών.

Θέλουμε να αξιοποιήσουμε τον ιστορικό και ψυχολογικό δυναμισμό που εκπέμπει η επέτειος της Παλιγγενεσίας, για να προβληματισθούμε και να αγωνισθούμε για μία Νέα ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ μέχρι το τέλος του αιώνα. Το 1821 θα μας σώσει για δεύτερη φορά.

Να συμβάλλουμε στην δημιουργία των προϋποθέσεων, ώστε να μπορούν οι Έλληνες να εορτάζουν και τις επόμενες επετείους, τα 300 και τα 400 χρόνια κτλ. και μάλιστα υπό καλύτερες συνθήκες από αυτές που γιορτάσαμε τα 100 χρόνια και σήμερα τα 200, ως όμηροι των Μνημονίων και με τους Τούρκους να ονειρεύονται την παλινόρθωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας!...

2. Το ΧΡΥΣΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Σήμερα το μεγάλο Εθνικό Ζητούμενο έχει τέσσερις μορφές:

• Α.) Εξασφάλιση της εθνικής μας ακεραιότητας και ασφάλειας έναντι της επιθετικότητας της Τουρκίας. Πρέπει όλοι οι Έλληνες να συνειδητοποιήσουμε, ότι δεν υπάρχουν ούτε σύμμαχοι ούτε εταίροι αλλά μόνο ωμά και απροκάλυπτα συμφέροντα. Όλες οι αποφάσεις μας θα πρέπει να λαμβάνονται κάτω από δύο προϋποθέσεις:


• α. 1) ότι στα δύσκολα θα είμαστε μόνοι μας και


• α. 2) ότι η προτεραιότητα του εθνικού μας συμφέροντος απαιτεί μία ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, χωρίς να είμαστε προβλέψιμοι και δεδομένοι.


• Β.) Εθνική συσπείρωση του λαού μας. Γι’ αυτό απαιτείται:


• β. 1) ατομική και συλλογική αυτοσυνειδησία με κέντρο την ελληνική εθνική συνείδηση. Αυτό σημαίνει προτεραιότητα στον έμπρακτο πατριωτισμό. Δηλ:


• β. 2) να προηγείται πάντα το εθνικό συμφέρον και το γενικό καλό. Το ατομικό συμφέρον να έπεται. Όσοι προτάσσουν το ατομικό τους συμφέρον να ξέρουν, ότι εγκληματούν εις βάρος των παιδιών τους. Αυτό δυστυχώς συνέβη με τις γενιές της Μεταπολιτεύσεως. 


• β. 3) να δίνουμε προτεραιότητα σε ό,τι μας ενώνει και όχι σε ό,τι μας χωρίζει. Η διχόνοια υπήρξε διαχρονικά ο μεγαλύτερος εχθρός του Ελληνισμού και έχουμε πληρώσει τις συνέπειές της πολύ ακριβά και 


• β. 4) πρέπει να μάθουμε να συνεργαζόμαστε. Χωρίς συνεργασία δεν αξιοποιείται ο κόπος μας και δεν προάγεται η ανάπτυξη.


• Γ.) Διαρκής αναπαραγωγή του Διαχρονικού Ελληνικού πολιτισμού μας:


• γ. 1) να γνωρίζουμε το περιεχόμενο της πολιτισμικής μας ταυτότητας, τον πνευματικό της πλούτο και τον τρισυπόστατο χαρακτήρα της, που είναι: ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, η Ορθοδοξία και το Βυζάντιο, ο Νεότερος ελληνικός πολιτισμός. Γενικώς η φιλομάθεια του κάθε Έλληνα αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση του μέλλοντός μας. Άλλο το θέμα τι κάνει ή δεν κάνει το σχολείο. Η αγάπη για το βιβλίο και τον πολιτισμό πρέπει να ξεκινούν από το σπίτι. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα ελέγχεται απόλυτα από το πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν φημίζεται για την ευαισθησία του απέναντι στον πολιτισμό μας ούτε δείχνει διάθεση να «ξυπνήσει» ο λαός μας.


• γ. 2) να σεβόμαστε τις παραδόσεις μας και τα μνημεία του πολιτισμού μας. Θα έπρεπε η αρχαιοκαπηλία να τιμωρείται αυστηρότερα. Οι δήμαρχοι των πόλεων και τα πολιτιστικά σωματεία θα πρέπει να ξεκινήσουν εκστρατεία προστασίας των μνημείων και των παραδοσιακών κτηρίων από τον αντιαισθητικό βανδαλισμό των παρανοϊκών γραφημάτων και να καθιερώσουν εβδομάδα τοπικού πολιτισμού στα σχολεία. 


•  γ. 3) η Ακαδημία Αθηνών και τα πολιτιστικά σωματεία να εφαρμόζουν ένα διαρκές πρόγραμμα λαϊκής επιμορφώσεως για όλα τα μορφωτικά επίπεδα με σκοπό την προβολή του Διαχρονικού ελληνικού πολιτισμού, την παγκόσμια κατάσταση της εποχής μας και την ανθρώπινη ποιότητα.


• Δ.) Επένδυση στον άνθρωπο και τις αξίες:


• δ. 1) η κατάρρευση του αξιακού μας συστήματος. Ο άξονας συγκροτήσεως του κάθε πολιτισμού είναι το αξιακό του σύστημα. Με βάση τις αξίες κρίνεται, τι είναι πρόοδος και τι είναι παρακμή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι η σημερινή μας κατάσταση δεν είναι μία κρίση, που θα περάσει, όταν βγούμε στις αγορές ή όταν το 2060 θα έχουμε εξοφλήσει το75% του Δημοσίου χρέους, αλλά πρόκειται για μία γενικευμένη παρακμή, που άρχισε με την βαθμιαία διάβρωση και την τελική κατάρρευση του αξιακού μας συστήματος. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό όριο για την αποκατάσταση και την επικαιροποίηση ενός αξιακού συστήματος ούτε …Δανειστές αξιών, από τους οποίους θα μπορούσαμε να δανεισθούμε τις αξίες που μας λείπουν. Εξαρτάται από εμάς απολύτως.

Με τι μούτρα θα πάμε, ιδιαίτερα οι πολιτικοί μας, να καταθέσουμε στεφάνια στις προτομές των ηρώων την 25η Μαρτίου 2021; Οι Αγωνιστές του 21 έδιναν το βιός τους και την ζωή τους για την ελευθερία της Πατρίδας μας και εμείς οι «μορφωμένοι» και «προοδευτικοί» την οδηγήσαμε στην κατάρρευση. Δεν αποκλείεται εκείνη την ημέρα οι ανδριάντες των ηρώων να ζωντανέψουν αλλά μόνο για ένα λόγο, για να μας φτύσουν!

• δ. 2) η ανάγκη δημογραφικής επάρκειας και πολιτισμικής ταυτότητας. Η ισορροπία μεταξύ ανθρώπου, κοινωνίας και πολιτισμού έχει διπλό χαρακτήρα, ποιοτικό και ποσοτικό.

Η πολυπολιτισμικότητα πρέπει να παραμείνει το κύριο χαρακτηριστικό του παγκόσμιου πολιτισμού. Βασική προϋπόθεση είναι η διατήρηση της ταυτότητας και της διακριτότητας όλων των πολιτισμών. Αυτοί που μιλάνε για πολυπολιτισμικότητα και εννοούν την ανάμειξη των πολιτισμών, δεν καταλαβαίνουν, ότι έτσι δημιουργούν έναν παγκόσμιο χυλό και πνίγουν την πολυπολιτισμικότητα στην πηγή της;

Η δημογραφική κατάρρευση του Ελληνισμού έχει ήδη αρχίσει. Με δείκτη γεννητικότητας 1,29 οι Έλληνες θα έχουν εξαφανισθεί μέχρι το 2130 χωρίς ούτε ένα μετανάστη. Με τους μετανάστες, που θα μείνουν στην χώρα μας, εάν δεν σταματήσουν οι ροές, η χώρα μας θα έχει ισλαμοποιηθεί το αργότερο μέχρι το 2070. Οι Τοπικές κοινωνίες πρέπει να πάρουν πρωτοβουλία για την ενίσχυση των πολύτεκνων οικογενειών. Η υποστήριξη του κράτους στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι επικουρική. Μεταναστευτική πολιτική για μία μικρή χώρα που θέλει να επιζήσει, σημαίνει ότι:

• δ. 3) η χώρα μας κηρύσσεται κεκορεσμένη και κλείνει ακόμη και για ζητούντες άσυλο. Να απαιτούμε από την FRONTEX να επιστρέφουν όλοι στην Τουρκία, εκτός από εκείνους, στους οποίους θα παραχωρούν άσυλο άλλες ευρωπαϊκές χώρες και


• δ. 4) κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα για όλους. Πρέπει να καταλάβουμε, ότι το μεταναστευτικό είναι πρωτίστως θέμα γεωπολιτικό και μακροπρόθεσμο και δευτερευόντως βραχυπρόθεσμο και ανθρωπιστικό. Τα νοσοκομεία είναι οι κατ’ εξοχήν ναοί της ανθρώπινης ανάγκης αλλά και αυτά έχουν ορισμένο αριθμό κλινών. Άντε να βάλουμε και μερικά ράτζα. Πόσες κλίνες διαθέτει η Ελλάδα, για να πρέπει να δεχθεί τους κατατρεγμένους δύο ηπείρων, όταν μάλιστα η διαχρονική Τουρκία και οι όποιοι φανατικοί ιμάμηδες θέλουν να τους εργαλειοποιήσουν


• δ. 5) η αποκατάσταση του αξιακού μας συστήματος. Ενώ διαθέτουμε έναν τεράστιο αξιακό πολιτισμό αιώνων, το οικοδόμημα του Διαχρονικού πολιτισμού μας έχει μείνει ημιτελές: Δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε έναν Σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό και ένα σύγχρονο ελλαδικό κράτος. Η αποκατάσταση και η επικαιροποίηση θα είναι ένα κτίσιμο ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΩ με πρωτοβουλία των Τοπικών κοινωνιών και μιάς στρατευμένης Διανοήσεως. Τα οικοδομικά υλικά είναι πρωτίστως οι αξίες.

3. ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ ΤΟΥ ΑΞΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ

Αποτελείται από πέντε θεμελιώδεις αξίες, που είναι:

• α. ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ως αξία και ως υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων τόσο απέναντι στους συνανθρώπους του, όσο και απέναντι στο σύνολο της κοινωνίας, ως βάσεως της δημοκρατίας και του ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα του πολιτισμού μας.


• β. οι ΑΞΙΕΣ. Ο άνθρωπος δεν είναι ένα αυτιστικό όν. Ο εγωκεντρισμός, βρίσκεται στον αντίποδα του ανθρωπισμού, διότι ο άνθρωπος λειτουργεί ως ένα ανοικτό σύστημα, είναι ένα αναφορικό όν, δηλ. επιβεβαιώνει και απολαμβάνει την ύπαρξή του ως φορέας και λειτουργός αξιών.

Τέτοιες αξίες είναι η αγάπη για τον άνθρωπο και την φύση, η φιλοπατρία, η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η δημιουργία σκέψεως, γνώσεως και εκφράσεως.

• γ. το ΕΘΝΟΣ ως ιστορία, πολιτισμός και οικουμενικός Ελληνισμός με κύριες αξίες την προσφορά στον άνθρωπο, την επιστήμη και τον πολιτισμό.


• δ. η ΠΑΤΡΙΔΑ ως τόπος, ως κοινωνία και ως κράτος με κύριες αξίες την εθνική ανεξαρτησία και την εθνική αξιοπρέπεια.


• ε. η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, η οποία γεννήθηκε σε αυτόν τον τόπο. Οι βασικές αρχές της είναι η λαϊκή κυριαρχία, η συμμετοχή, η κοινωνική πρωτοβουλία, η διαφάνεια, η αξιοκρατία και η συνεργασία και


• στ. η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. Πρέπει να αναβιώσει η ελληνική κοινότητα, που είναι το κύτταρο της διαχρονικής ιστορικής παρουσίας και η παιδομάνα του Ελληνισμού.

Οι πέντε αυτές αξίες είναι πολιτικώς και κοινωνικές ισότιμες και δεν έχουμε το δικαίωμα να παραμελούμε μία από αυτές ή να στρέφουμε την μία κατά της άλλης.

5. ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ.

Θέλουμε να συμβάλλουμε στην αναβίωση του πνεύματος αντιστάσεως του λαού μας με αναφορά στους αγώνες του 1821. Η αναβίωση του αγωνιστικού και αντιστασιακού πνεύματος του λαού μας είναι απαραίτητη, όχι μόνο λόγω της επιθετικής πολιτικής της Τουρκίας, η οποία είναι διαχρονική και δεν πρόκειται να λήξει, όσες τυχόν συμφωνίες και αν γίνουν, αλλά και διότι το αγωνιστικό πνεύμα δίνει νόημα στην ζωή των ανθρώπων και ανεβάζει την ποιότητά τους, ενισχύει την εθνική ομοψυχία και ωθεί προς την δημιουργία ενός νέου εθνικού οράματος.

Η επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας είναι για μας κάτι σημαντικότερο: είναι η αφορμή και το σήμα του αφέτη για ένα νέο ποιοτικό Ξεκίνημα χωρίς τέλος. Οι νέοι μας θα συνεχίσουν. Το παράδειγμα των Δασκάλων του Γένους, ο Ξεσηκωμός του 1770, το διαφωτιστικό έργο του Πατρο-Κοσμά του Αιτωλού, του Ρήγα Φεραίου και της Φιλικής Εταιρείας, ο Αγώνας και οι θυσίες του 1821 από την Βλαχιά μέχρι την Κρήτη και την Κύπρο, μας εμπνέουν και μας καλούν να συνεχίσουμε τον κοπιαστικό ΑΝΗΦΟΡΟ της ιστορίας. Ακολουθούν οι κοινωνικοί και δημοκρατικοί αγώνες με ήρωες τον Μαρίνο Αντύπα, τον Ρόκκο Χοϊδά, τον Σταύρο Καλλέργη, τον Γεώργιο Φιλάρετο, τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Ακολούθησαν νέοι αγώνες με τον Κώστα Περρίκο, την Ηρώ Κωνσταντοπούλου, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Νικηφόρο Μανδηλαρά, τον Αλέκο Παναγούλη, τον Σπύρο Μουστακλή.

6. ΕΠΙΛΟΓΟΣ.

Ο Ελληνισμός δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Δεν θα απογοητεύσουμε τους Ήρωες των Εθνικών μας αγώνων, ούτε θ’ αφήσουμε να καταλήξουν στην χωματερή της ιστορίας οι προσδοκίες τους και να πάνε χαμένες οι θυσίες τους. Μπορεί, οι σημερινοί Έλληνες να είμαστε ξεφυσούδια, που έλεγε ο Καζαντζάκης αλλά η αντάρα της εποχής μας και οι κίνδυνοι που απειλούν τον Ελληνισμό θα μας ατσαλώσουν. Δεν έχουμε πολιτικές φιλοδοξίες. Θέλουμε να συμβάλλουμε στην δημιουργία μίας νέας παραδόσεως ελληνικού, οικουμενικού, πατριωτικού, δημοκρατικού και αξιακού διαφωτισμού. Η Ελλάδα είναι ένας πολυτραυματίας και μάλιστα με χρόνιες παθήσεις. Γι’ αυτό χρειάζεται μία πολυ-επίπεδη και μακροπρόθεσμη στρατηγική αντιμετωπίσεως. Στο πλαίσιο της Ελληνολογίας διακρίνουμε τρία βασικά επίπεδα

• α. του γενικού διαφωτισμού. Θέλουμε να συμβάλλουμε, ώστε η επέτειος της Παλιγγενεσίας να λειτουργήσει και ως ένας πανελληνισμικός ΚΥΚΛΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΣ για τα αίτια της παρακμής μας και τις προϋποθέσεις του ελληνικού μέλλοντος.


• β. της διαμορφώσεως ενός μελετημένου και ολοκληρωμένου συστήματος κοινωνικού και πολιτικού πολιτισμού(ΣΚΠ). Το ΣΚΠ είναι ο κορμός λειτουργίας του κάθε κράτους. Ο καθημερινός πολιτισμός είναι τα πόδια, το κεφάλι είναι το πολίτευμα και η περικεφαλαία είναι ο διαχρονικός πολιτισμός. Χωρίς το ΣΚΠ παραλύει όλη η κοινωνία και το κράτος. Τίποτε δεν λειτουργεί σωστά, αρχίζει η παρακμή και η διάλυση. Αυτό που δεν έγινε 200 χρόνια, πρέπει να αρχίσει συστηματικά ΤΩΡΑ με αφορμές την κρίση και την επέτειο, ακόμη και αν χρειαστούν άλλα 200 χρόνια. Δυστυχώς το εκπαιδευτικό μας δεν φαίνεται, ότι θα συμμετέχει σε αυτήν την προσπάθεια για το προβλεπτό μέλλον και&


• γ. της ανασυστάσεως του πολιτικού μας συστήματος μέσω της συγκροτήσεως μιάς Συντακτικής Εθνοσυνελεύσεως. Υπάρχει διχογνωμία, για το αν η αναγέννηση του Ελληνισμού θα πρέπει να ξεκινήσει από το πρώτο ή το τρίτο επίπεδο. Περιττό το δίλημμα. Αφού ο σκοπός είναι ο ίδιος, μπορούμε να ξεκινήσουμε και από τους δύο δρόμους. Έτσι δημιουργούμε μία δυναμική πολλαπλών ταχυτήτων και διαιρούμε τον απαιτούμενο χρόνο.

Ο Ηλίας Φιλιππίδης έχει διατελέσει πανεπιστημιακός καθηγητής κοινωνιολογίας και νομικός.