Κεραίες ευαισθησίας ή συμπτώματα αλλοτριώσεως;
Του Ηλία Φιλιππίδη
Μία από τις
θεμελιώδεις αρχές του Διαφωτισμού αποτελούσε η αντιστοιχία μεταξύ φύσεως και
κοινωνίας. Ο Βολταίρος διατύπωνε την
απορία: πώς είναι δυνατόν όλη η φύση και τα άστρα να υπακούουν σε αιώνιους
νόμους και να υπάρχει ένα μικρό ζώο, ο άνθρωπος, το οποίο παρά τους νόμους
αυτούς, μπορεί πάντα να ενεργεί σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες του;
Απόρροια
αυτής της αρχής ήταν η αντίληψη, ότι η ελευθερία και η βούληση του ανθρώπου, ως
αυθεντικά βιώματα, δεν μπορούν να εκφρασθούν ατομικά αλλά μόνο συλλογικά. Με
αυτή την έννοια τόσο ο ιστορικός υλισμός όσο και ο φασισμός αποτελούν
ιδεολογικά τέκνα του Διαφωτισμού με κοινά χαρακτηριστικά: την ύπαρξη κοινωνικών
κανόνων που έχουν την ισχύ των φυσικών νόμων, την μαζικοποίηση του ανθρώπου ως
βιολογικού είδους και την ιεράρχηση των αναγκών και των επιλογών του, γενικά
την τυποποίηση του τρόπου σκέψεως και ζωής του ανθρώπου. Άρα μία ορθολογική και
κανονιστική οργάνωση της ζωής του ανθρώπου είναι δυνατή και επιβεβλημένη Ο
σοσιαλισμός κληρονομεί αυτά τα χαρακτηριστικά, στο ποσοστό που ταυτίζεται με
τον ιστορικό υλισμό.
Για την
πολιτική πρακτική του Μαρξισμού η βάση της πραγματικότητας δεν είναι ο άνθρωπος
ως πολυπρισματική, εν μέρει και άγνωστη, ύπαρξη αλλά οι δεδομένες, ορατές και
μετρήσιμες συνθήκες της ζωής του μέσα στην βιομηχανική κοινωνία.
Με δεδομένο,
ότι οι συνθήκες ζωής του ανθρώπου είναι γενικώς αρνητικές για την ύπαρξη του
και εμπεριέχουν το στοιχείο της εξαθλιώσεως ή έστω της απαξιώσεως, ο άνθρωπος
ενεργοποιεί την συνείδησή του ως οργή και την συντονίζει «αντικειμενικά» με την
βούληση των άλλων ανθρώπων. Έτσι διαμορφώνεται η συλλογική βούληση ως ρήξη τόσο
με τις υπάρχουσες δομές εξουσίας όσο και με την κοινωνική συνάρτηση. Το
αποτέλεσμα είναι η διάσπαση της πραγματικότητας σε δύο πόλους. Ο ένας είναι ο
υπάρχων αρνητικός πόλος που εκφράζει το παρελθόν, τις εκμεταλλευτικές δομές
εξουσίας και τα δεινά του ανθρώπου και ο άλλος είναι ο θετικός πόλος, που
εκφράζει το μέλλον του ανθρώπου και την ευτυχία του ως καταξίωση τόσο της
συλλογικής όσο και της ατομικής του υπάρξεως. Αυτό το όραμα μόνο το «Κόμμα»
μπορεί να πραγματοποιήσει ως συμπυκνωτής της συλλογικής βουλήσεως και οργής του
ανθρώπου.
Επομένως η
πολιτική δράση του ανθρώπου πρέπει να εκφράζεται ως ρήξη τόσο με την υπάρχουσα
εξουσία όσο και με την κοινωνία. Πράξεις κοινωνικής αλληλεγγύης με ατομική
πρωτοβουλία, όπως αυτή των νοσηλευτριών της Κρήτης, αλλοτριώνουν την συλλογική
βούληση και την εκφυλίζουν σε περιπτωσιολογία και υποκειμενισμό.
Μετά
απορούμε, γιατί το «Κόμμα», ως παλαιός ιδεολογικός, δογματικός τρόπος σκέψεως, έχει χάσει την
επαφή με την πραγματικότητα και την κοινωνία.
Δημοσιεύτηκε στο ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 28/11/20.
Αγαπημένε Ηλία,
ΑπάντησηΔιαγραφήμελέτησα με μεγάλη προσοχή το άρθρο σου και θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου.
Το <> δημιουργήθηκε από ανθρώπους-πολίτες με κοινές ή περίπου κοινές, ιδεολογικές αρχές, με σκοπό ,κατά την ταπεινή μου άποψη , να υπηρετήσουν τα δίκαια αιτήματα των πολιτών-ψηφοφόρων και επείσης να στηρίξουν την Πατρίδα από οιονδήποτε προκαλέσει επιβουλεύεται την ειρηνική συνύπαρξη των πολιτών.
Η πρόσφατη ιστορία των 200 τελευταίων ετών όμως, μας διδάσκει, ότι το <> μετεξελίχθηκε σε "μαντρί"
όπου τίποτα από τα προαναφερόμενα δεν ισχύει και ο μόνος λόγος ύπαρξης για το <> είναι να καταδυναστεύει τον πολίτη, να του κουνά με θυμό το δάκτυλο ,ότι αυτός ευθύνεται για όλα τα δεινά του τόπου,να καλύπτει τις άπειρες ανομίες,να αθωώνει τις προδοσίες των μελών του , να απολαμβάνει ζωή χαρισάμενη,να προσυμφωνεί τις εξελίξεις εν αγνοία των πολιτών και βεβαίως να μην υπηρετεί τον πολίτη .
Οποιος δε από τα "στελέχη", εκφράσει άποψη λίγο παρεκκλίνουσα ,θέτει εαυτόν εκτός τρένου.
Οντως λοιπόν το <> έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και την κοινωνία ή δεν θέλει να έχει ουδεμία επαφή με αυτά. Είναι πολύ καλά βολεμένοι!
Το μέγα όμως δυστύχημα είναι, Ηλία,ότι, δεν υπάρχει φως στο βάθος.
Και δεν θα υπάρξει, αν δεν συμβεί κάτι εξόχως σημαντικό, που και αυτό υπό τις παρούσες συνθήκες μόνο στην φαντασία κάποιων ρομαντικών καλλιεργείται ! ! !
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Γιώργος Μαραγκουδάκης
Οπου <> το Κόμμα , το οποίο διεγράφει περιέργως ! ! !......
Διαγραφή"Και δεν θα υπάρξει, αν δεν συμβεί κάτι εξόχως σημαντικό, που και αυτό υπό τις παρούσες συνθήκες μόνο στην φαντασία κάποιων ρομαντικών καλλιεργείται ! ! !"
ΔιαγραφήΚύριε Μαραγκουδάκη, τα εξόχως σημαντικά καλλιεργούνται μέσα στην δίνη των "εν τοις πράγμασι" δοκιμασιών και αντιθέσεων (συμφερόντων κλπ). Επειδή ο (μετά πολλών εκ των έσω αντιμνημονιακών προδοσιών) οδοστρωτήρας της "μετα"μνημονιακής κανονικότητας δεν επιτρέπει μεγάλες προσδοκίες, θα συμφωνούσατε να φωτίσουμε το βάθος αρχίζοντας από διαθέσιμη οικονομικοδικαιικη πραγματογνωμοσύνη κατά της Χρεοκρατίας (με επίσης διαθέσιμο ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΧΩΝ ΕΦ' ΌΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ); Γιώργος Γρυμπογιάνης
Γιώργο, καλή εβδομάδα. Όπως διαπιστώνουμε το "κόμμα" είναι πανταχού παρόν. Βέβαια στο συγκεκριμένο άρθρο ως κόμμα εννοώ την δογματική ιδεολογία της παλαιολιθικής αριστεράς, ως απάντηση στο άρθρο της ΑΥΓΗΣ, ότι ο εθελοντισμός είναι ο "φερετζές του νεοφιλελευθερισμού"! Γενικότερα βέβαια διαπιστώνουμε την παρακμή του κοινοβουλευτισμού. Η διάσωση της δημοκρατίας απαιτεί την ριζική αναθεώρηση του πολιτικού μας συστήματος, Αυτό δεν πρόκειται να "ΓΙΝΕΙ", αν εμείς δεν το ¨ΚΑΝΟΥΜΕ" Μόνο από όλους εμάς μπορεί ναι γίνει.Επίσης δεν μπορεί να γίνει μιά κι'έξω, Πρέπει πρώτα να δημιουργήσουμε μία ΝΕΑ ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ. Γίνονται προσπάθειες γι'αυτό. Ούτως ή άλλως μένουμε σε επαφή.
ΔιαγραφήΜε τον κ Γρυμπογιάννη βρίσκομαι σε διαρκή επικοινωνία. Υπάρχουν αρκετές εστίες αντιστάσεως, δημιουργικών προτάσεων και ελπίδας. Κάτι θα καταφέρουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή