Ο κορονοϊός και το τέλος της ιστορίας. Οι δύο Παγκόσμιοι πόλεμοι κατά του Ανθρώπου.

 του Ηλία Φιλιππίδη

Ο κορονοϊός είναι ο δεύτερος.

1.  Ο απολογισμός του ανθρώπου

1.1.    Ο  άνθρωπος είναι ο αποστάτης της φύσεως. Σπάσαμε το φράγμα του ενστίκτου και γι’ αυτό καταδικασθήκαμε να αγωνιζόμαστε αιώνες τώρα, για να διαμορφώσουμε ένα τρόπο ζωής, που να μας κάνει ευτυχισμένους. Όμως η φύση μας εκδικήθηκε. Στην θέση του ενστίκτου βλάστησε μία διχασμένη βούληση. Έχουμε μέσα μας τόσο το πνεύμα της δημιουργίας και της αλληλεγγύης όσο και την διαστροφή της καταστροφής και της ανθρωποφαγίας. Μία συμπυκνωμένη και διαχρονική μορφή ανθρωποφαγίας είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όταν η βουλιμία ανθρωποφαγίας κρύβεται πίσω από φυσικά φαινόμενα, τότε μπορεί να «μεταλλαχθεί» σε παράγοντα «αντικειμενικής» διαμορφώσεως της διεθνούς πραγματικότητας. Ο κορονοϊός τελικά προσφέρεται ως δρεπανηφόρο άρμα σε ένα εσχατολογικό πόλεμο κατά του ανθρώπου; 

1.2. Ζούμε σε μία εσχατολογική εποχή. Είναι μία εποχή που μπορεί να ενσωματώνει το τέλος της ιστορίας του ανθρώπου. Μέχρι τώρα η ιστορία της ανθρωπότητας περιελάμβανε τις πράξεις του ανθρώπου, από δω και πέρα θα περιλαμβάνει πρωτίστως την ύπαρξη του ανθρώπου.

Η ειδοποιός διαφορά είναι, ότι προσδιορίζουμε την έννοια του τέλους της ιστορίας, ως κίνδυνο απώλειας της ποιότητας του ανθρώπινου πολιτισμού, που είναι η ελευθερία του ανθρώπου.

Οι Περσικοί πόλεμοι για την υποδούλωση του Ελληνισμού ήταν ο 1^ος Παγκόσμιος πόλεμος κατά του Ανθρώπου, όπου ο Άνθρωπος κινδύνεψε να χάσει για πάντα την ποιότητα του, που είναι η ελευθερία. Μπορεί οι πόλεμοι αυτοί να έγιναν σε ένα μικρό κομμάτι του πλανήτη μας αλλά η σημασία τους είναι παγκόσμια και διαχρονική και αφορά ολόκληρη την εξέλιξη του παγκόσμιου πολιτισμού. Η αρχαία Ελλάδα είναι, όχι η βιολογική αλλά η πνευματική γενέτειρα του ανθρώπου. Εδώ γεννήθηκε ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός είναι και παραμένει ο κορυφαίος ανθρωποκεντρικός πολιτισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Εάν νικούσαν οι Πέρσες, δεν θα υπήρχε ούτε δημοκρατία, ούτε φιλοσοφία ούτε θέατρο ούτε επιστήμη ούτε Αναγέννηση ούτε Δυτικός πολιτισμός. Σήμερα με τον κορονοϊό ο Άνθρωπος κινδυνεύει να εκλείψει, όχι ως βιολογικό είδος, αλλά ως ον-φορέας πνεύματος και ελευθερίας, εάν οι ανθρωπογενείς συνέπειες και  οι ανθρωποφαγικές σκοπιμότητες δεν ελεγχούν και υπερβούν το αναγκαίο μέτρο της ιατρικής αντιμετωπίσεώς του.

2. Οι κίνδυνοι 

Ο Δυτικός πολιτισμός έχει εισέλθει στην φάση της υπερωριμάνσεως και η τεχνολογική πλευρά του έχει αναπτύξει ικανότητες που δύσκολα ελέγχονται.

Το 1961 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, πρώην αρχηγός των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατήγγειλε το «Στρατιωτικό-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα» (Military-Industrial Complex) ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την δημοκρατια!

Εννοούσε την διαπλοκή της πολεμικής βιομηχανίας με τα πλέον ισχυρά και κερδοβόρα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ, λόγω του ιδιωτικού χαρακτήρα της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας και της δυνατότητας να ορίζει η ίδια το κόστος των «προϊόντων» της. Είναι λοιπόν απολύτως εύλογη η υποψία, ότι ένα ποσοστό των διεθνών εντάσεων, ακόμη και η έκρηξη ορισμένων πολέμων, μπορεί να οφείλονται στην πίεση του λόμπι των πολεμικών βιομηχανιών. Οπωσδήποτε οι δύο πόλεμοι του Κόλπου (1991 και 2003) ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Η αναλογία με τον βιολογικό πόλεμο ανάμεσα στους ιούς και τις φαρμακευτικές εταιρίες είναι πασιφανής. Έτσι σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να μιλάμε για ένα επιπλέον Complex. Ας το ονομάσουμε  Ph.I.C. ( Pharma-Industrial Complex). Με αυτά τα δεδομένα η υποψία, ότι το Ph.I.C. θα αντιμετωπίζει την κάθε επιδημία ως φλέβα χρυσού και θα προσπαθεί με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο να την αξιοποιεί προς ίδιον όφελος, θα είναι κάτι παραπάνω από βάσιμη.

Εκτός αυτού υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις, ότι μεθοδεύεται ένα σχέδιο για την καθετοποίηση και τον έλεγχο ολόκληρου του κόσμου. Μπορούμε να το ονομάσουμε «Σύστημα παγκοσμίου κυριαρχίας» (World Dominance System). Οι ενδείξεις είναι πολλές και ηχηρές:

α. η καθετοποίηση του παγκοσμίου τραπεζικού συστήματος και ο έλεγχος της χρηματικής οικονομίας αποτελεί ήδη γεγονός με κορυφή μία χρηματοπιστωτική ολιγαρχία.

β. η καθιέρωση της παγκοσμιοποιήσεως, ανεξαρτήτως επιπτώσεων, ως του μόνου πλαισίου πολιτικού και οικονομικού προγραμματισμού για τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου.

γ. η καταιονιστική προπαγάνδα όλων των εμπορικών ΜΜΕ αποκλειστικά υπέρ της παγκοσμιοποιήσεως.

δ. η αναγωγή του «διαφορετικού» σε υπέρτατο κριτήριο πολιτικής και κοινωνικής ορθότητας και η πίεση μετατροπής όλων των κρατών σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες.

ε. η θεσμοποίηση τακτικών μυστικών συναντήσεων της παγκοσμίου ελίτ (π.χ. Νταβ:ός) με υποχρέωση απολύτου εχεμύθειας, με απαγόρευση εισόδου δημοσιογράφων και μη τήρηση πρακτικών και

στ. η συχνή αναφορά επωνύμων τόσο διεθνώς όσο και στην πατρίδα μας ( Γ. Παπανδρέου) για την ανάγκη εγκαθιδρύσεως μιας «Παγκόσμιας διακυβερνήσεως» (Global governance)  και ενός «Παγκόσμιου νομοθέτη» (Ευάγ. Βενιζέλος).

Μπορούμε να ονοματίσουμε αυτό το σχέδιο ως «Σύστημα παγκοσμίου κυριαρχίας» (World Dominance System).

Κάθε Complex, είτε αυτό εκπροσωπεί τα συμφέροντα της πολεμικής βιομηχανίας, είτε του πετρελαίου, είτε της γεωργίας και της διατροφής, είτε των φαρμάκων, είτε των τραπεζικών συμφερόντων, ενεργοποιεί το λόμπι του προς όλα τα κέντρα αποφάσεων και επιρροής.

Αυτό που ήδη ζούμε στην περίοδο του κορονοϊού είναι το ωστικό κύμα, που δημιουργεί παγκοσμίως η ένταξη τoυ Pharma-Industrial Complex (Ph.I.C.) στο World Dominance System (W.D.S.).

Είναι λογικό και αναμενόμενο, ότι ο ιδιαίτερος ρόλος που αναλαμβάνει το Ph.I.C. για την προώθηση των στόχων του W.D.S. θα είναι η συμβολή του στην επιβολή μιάς Παγκόσμιας Δομής Ελέγχου του Ανθρώπου (World Structure of Human Control – W.S.H.C.) σε τρία επίπεδα: της οικονομίας, της σκέψεως και της υγείας.

Το W.S.H.C. θα λειτουργεί βασικά ως απρόσωπη κατασκευή αλλά διαθέτει και μερικούς επώνυμους εκθέτες, όπως είναι ο δισεκατομμυριούχος Bill Gates. Ο Robert Kennedy junior,(video) γιός του δολοφονηθέντος το 1968 γερουσιαστή και πιθανότερου επόμενου προέδρου των ΗΠΑ, καταγγέλλει, ότι ο B. Gates προβάλλει δημοσίως την ανάγκη ενός υποδερμικού ψηφιακού πλακιδίου (ΨηΠ=Chip), για την καταγραφή της καταστάσεως υγείας του κάθε ανθρώπου.

3. Τι μπορούμε να κάνουμε;

Χρειαζόμαστε μία στρατηγική με δύο κίνητρα:  την προάσπιση της υγείας μας και την διαφύλαξη της ελευθερίας μας.

Δεν θέλουμε να γίνουμε πρόβατα μέσα σε ένα μαντρί ασφαλείας, επειδή έξω κυκλοφορεί ένας λύκος. Δεν θέλουμε να εμπλακούμε στο δίλημμα ασφάλεια ή ελευθερία. Θέλουμε όμως και τα δύο.

Θα χρειαστούμε:

α. μία Στρατηγική «ευρέος φάσματος», δηλ. μία στρατηγική, που δεν θα είναι μόνο ιατρική αλλά θα συμπεριλαμβάνει και τις πολιτικές αποφάσεις καθώς και τις κοινωνικές συνέπειες. Εάν ένας λαός θέλει να έχει λόγο, ένας δρόμος υπάρχει: να γίνει και ο λαός λόμπι πιέσεως μέσα στην ίδια του την χώρα.

β. Επειδή δεν είμαστε όλοι ειδικοί και επειδή πολλοί αντιδρούν αλλά χωρίς τεκμηριωμένα επιχειρήματα, θα πρέπει να δημιουργήσουμε ιατρική ομάδα εργασίας από ανεξάρτητους γιατρούς για την μελέτη του θέματος.

Εάν θέλουμε να διατηρήσουμε την όποια ελευθερία μας έχει απομείνει και βήμα-βήμα να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο, θα πρέπει  ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΩΣ ΛΑΟΣ ΣΕ ΣΩΜΑ ανοικτής διαβουλεύσεως και συλλογικής βουλήσεως. Μία νέα ανεξάρτητη ΠΝΥΚΑ.

Ο Ηλίας Φιλιππίδης είναι συγγραφέας. Έχει διατελέσει πανεπιστημιακός κοινωνιολογίας και νομικός.