ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ!

 

                           

Η πρόταση των αντισυστημικών για αποχή δεν είναι λύση

Του καθηγητή Ηλία Φιλιππίδη

1.  Σκέψεις και διαπιστώσεις.

Όσοι θέλετε να ρίξετε αυτό το σάπιο και εξαρτημένο πολιτικό σύστημα, ψηφίστε μικρά πατριωτικά και  δημοκρατικά κόμματα.

Η πολιτική στην Ελλάδα ασκείται κατά δύο τρόπους: ως τρόπος διαχειρίσεως και ως τρόπος δικαιώσεως ενός οράματος.  Ο κάθε τρόπος έχει τις δικές του αρχές, με τις οποίες λειτουργεί.

Η πολιτική πράξη μας επιτρέπει να διακρίνουμε κοινωνιολογικώς τις αρχές των δύο αυτών τρόπων.

Οι αρχές της πολιτικής διαχειρίσεως είναι:

Α. Η εξουσία είναι αυτοσκοπός και προνόμιο του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος, το οποίο την μεταχειρίζεται ως λεία πολέμου και όχι ως μέσο υπηρεσίας του λαού.

Β. Η διαχείριση των πολιτικών θεμάτων γίνεται στην βάση τεσσάρων κριτηρίων:

α. του πολιτικού κόστους. Κατά κανόνα πρέπει να είναι ανύπαρκτο.

β. των συμφερόντων του Ξένου παράγοντα, κρατικού ή ιδιωτικού.

γ. των δημοσκοπήσεων και, ας μη το ξεχνάμε,

δ. του ύψους της προμήθειας (μίζας) για τις παραγγελίες υλικού από το κράτος ή κρατικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις, ακόμη και μετά την ιδιωτικοποίησή τους. Για μία τουλάχιστον δεκαετία το αποκλειστικό, επαναλαμβάνω, το αποκλειστικό κριτήριο, για παραγγελίες εξοπλιστικού υλικού, δηλ. του πλέον ευαίσθητου υλικού για την άμυνά μας, ήταν η μίζα. Η ζημιά ήταν διπλή:  η αποδυνάμωση του αμυντικού τείχους της πατρίδας μας και η αύξηση του δημόσιου χρέους. Η «παράδοση» αυτή έχασε την μαζικότητα της μετά τις περικοπές λόγω Μνημονίων αλλά συνεχίσθηκε ασύστολη, όπου υπήρχε συνέργεια με ευρωπαϊκά τουλάχιστον συμφέροντα, όχι μόνο γερμανικά αλλά και ιταλικά. Π.χ. με την ιταλοποίηση του ΟΣΕ. Η συνεργασία δύο πυλώνων της διαφθοράς στον τομέα του σιδηροδρομικού δικτύου ήταν η βασική αιτία που προκάλεσε την τραγωδία των Τεμπών.  

Γ. Το πολιτικό προσωπικό έχει εθισθεί στην ανευθυνότητα λόγω ασυλίας και ατιμωρησίας, αλλά κυρίως διότι δεν αισθάνεται υπόλογο απέναντι στον λαό. Ο λαός λογίζεται μόνο ως σύνολο ψηφοφόρων και κομματικών αγελών και

Δ. Ένα σύνηθες αλλά και σωστό συμπέρασμα κατά την αναζήτηση των αιτίων της πολιτικής μας κακοδαιμονίας είναι, ότι «στερούμαστε παιδείας». Όμως όσοι επικαλούνται αυτό το επιχείρημα, δεν αντιλαμβάνονται, ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα αποτελεί απόλυτο εξάρτημα της πολιτικής εξουσίας. Λέτε το πολιτικό μας σύστημα να θέλει να ξυπνήσει ο λαός;

Το σύστημα της πολιτικής διαχειρίσεως υποβαστάζεται από μία αντίστοιχη πολιτική νοοτροπία του υποτελούς λαού.

Οι αρχές της πολιτικής υποτέλειας του λαού μας είναι:

Α. Η εκχώρηση του απολύτου δικαιώματος λήψεως των πολιτικών αποφάσεων στην πολιτική εξουσία. Στην χώρα μας υπάρχει μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον λαό και την εξουσία. Ο λαός μας διακατέχεται από ευθυνοφοβία, δεν πιέζει για συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων.  

Β. Η σχέση του λαού με την εξουσία είναι ατομική, όχι συλλογική. Ο ατομικισμός δυστυχώς αποτελεί την ισχυρότερη συνιστώσα στην συνείδηση του σημερινού Έλληνα έναντι της συλλογικότητας. Έτσι ο Έλληνας αρκείται στο να απαιτεί από τους ανθρώπους της εξουσίας ρουσφέτια και διορισμούς.

Γ. Ο κομματισμός επίσης έχει περάσει βαθειά στην συνείδηση του Έλληνα, διότι συνδυάζει τις δύο διαχρονικές δραστικές ουσίες του ψυχισμού του. Ο μεν ατομικισμός εξυπηρετείται από την δύναμη εξουσίας, που αντιπροσωπεύει το κάθε κόμμα καθώς και από τον κομματικό ανταγωνισμό, ενώ η συλλογικότητα εξυπηρετείται από τον φανατισμό της κομματικής συσπειρώσεως και

Δ. Από κοινωνιολογικής απόψεως θεωρούμε ως βασική αιτία της σημερινής κρίσεως παρακμής που διέρχεται η χώρα μας, το άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ λαού και εξουσίας, που κυριάρχησε στην Μεταπολίτευση. Οι βασικές αρχές του είναι: ο ατομικισμός, ο δικαιωματισμός, ο καταναλωτισμός  και η μετριοκρατία. Το αποτέλεσμα είναι, ότι ούτε το πολιτικό μας προσωπικό αλλά ούτε και ο λαός θέλουν να γίνουν ριζικές αλλαγές στον τρόπο που λειτουργεί το ελλαδικό κράτος, διότι τόσο το πολιτικό μας προσωπικό όσο και ο λαός θέλουν να το ελέγχουν και να εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες του.

Το αποτέλεσμα είναι, ότι:

α. το ποσοστό της διαφθοράς στην χώρα μας είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη και

β. το σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης είναι τόσο αργό και ελαστικό, που ουσιαστικά δεν λειτουργεί αποτρεπτικά για την διαφθορά, ούτε καν για την εγκληματικότητα.

Η μετριοκρατία κυριαρχεί στην χώρα μας σε τέτοιο βαθμό, που το ένα από τα δύο πιο ισχυρά κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ, να χαρακτηρίζει την αξιοκρατία ως «ρετσινιά» και ο αρχηγός του, να υπόσχεται στον προεκλογικό αγώνα (Μάιος 2023), ότι θα καταργήσει την βαθμολογική βάση εισαγωγής στα Πανεπιστήμια!

Έτσι και όσοι Έλληνες δεν έχουν διαβρωθεί από τον κομματισμό, ψηφίζουν με βάση την αρχή «Το μη χείρον βέλτιστον».

2.  Τελικά συμπεράσματα

Δυστυχώς πάσχουν από αγαθή άγνοια, όσοι πιστεύουν, ότι η αποχή άνω του 50% θα απονομιμοποιήσει το πολιτικό σύστημα. Για το διεθνές σύστημα εξουσίας ο κοινοβουλευτισμός είναι η ανώτερη αλλά και η τέλεια, η τελική μορφή της δημοκρατίας και όσοι τον αμφισβητούν είναι λαϊκιστές και υπονομευτές της «δημοκρατίας» στα όρια της τρομοκρατίας! Θα επιστρατευθούν συνταγματολόγοι και τα ΜΜΕ και θα εξαπολύουν μύδρους κατά των αποχιστών, ενώ ο/η πρόεδρος της δημοκρατίας θα ρίξει την Ψήφο όχι μόνο της Αθηνάς αλλά όλων των θεών του Ολύμπου υπέρ των «ηρώων» βουλευτών, οι οποίοι «διέσωσαν» το κύρος της δημοκρατίας αλλά και το διεθνές γόητρο της Ελλάδας.

Εξάλλου τί συζητάμε, είμαστε ανεξάρτητη χώρα για να έχουμε τέτοια διλήμματα; Θα μας πουν, ότι η διεθνής αξιοπιστία της χώρας και η πιστοληπτική της ικανότητα εξαρτώνται από την «πολιτική σταθερότητα».

Όμως κατά την άποψή μας το μεγαλύτερο μειονέκτημα της αποχής είναι το ΜΕΤΑ. Ακόμη και αν πετύχει η αποχή και καταρρεύσει το σημερινό σάπιο πολιτικό σύστημα, ποιες θα είναι οι πολιτικές  δυνάμεις που θα είναι σε θέση να αντικαταστήσουν το καταρρεύσαν πολιτικό σύστημα; Μπορείτε να φαντασθείτε πώς θα είναι το  νικητήριο στρατόπεδο των αποχιστών, οι οποίοι θα μετατρέψουν τον πολιτικό χώρο σε αρένα ανταγωνισμών για την δημιουργία κομμάτων διεκδικήσεως της κενής εξουσίας, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, με ύβρεις και κατηγορίες ο ένας εναντίον του άλλου, με αποτέλεσμα να απογοητεύσουν τον λαό, δίνοντας την ευκαιρία στους φθαρμένους και διεφθαρμένους πολιτικούς του παρελθόντος να ανακάμψουν; Ποιος θα τολμήσει να τους αμφισβητήσει πάλι;

Το τελικό λοιπόν συμπέρασμα είναι, ότι το νέο πολιτικό σκηνικό πρέπει να είναι έτοιμο, προτού δοθεί η τελική μάχη της αποχής, που μπορεί τελικά να μην χρειάζεται να γίνει, εάν δημιουργηθούν νέα πολιτικά σχήματα με αξιόπιστα πρόσωπα, που θα έχουν αποκτήσει την εμπιστοσύνη του λαού.

Αυτή η μεταβατική περίοδος, όπου η διάθεση του λαού για αλλαγή έχει αυξηθεί, είναι η χρυσή ευκαιρία, για να διαμορφωθεί ένα φυτώριο νέων πολιτικών δυνάμεων. Η κατακόρυφη άνοδος του κόμματος «Νίκη» άνοιξε τον δρόμο. Αυτή η μεταβατική περίοδος, όπου η διάθεση του λαού για αλλαγή έχει αυξηθεί, είναι η χρυσή ευκαιρία, για να διαμορφωθεί ένα φυτώριο νέων πολιτικών δυνάμεων. Η κατακόρυφη άνοδος του κόμματος «Νίκη» άνοιξε τον δρόμο.  Δεν κάνουμε σύσταση, τον ελπιδοφόρο χαρακτήρα του φαινομένου επισημαίνουμε. Ψηφίστε όποιο κόμμα προτιμάτε, αρκεί να είναι πατριωτικό και δημοκρατικό και κάτω του 10%.

 Ο Ηλίας Φιλιππίδης είναι συγγραφέας, πανεπιστημιακός κοινωνιολογίας και νομικός.